ผู้เฒ่าเต่ากับนกน้อย 老乌龟和小鸟

ในกอต้นอ้อมีแอ่งน้ำเล็กๆอยู่แอ่งหนึ่ง เวลาที่แสงแดดส่องลงมา ต้นอ้อกับแอ่งน้ำก็เหมือนกับถูกย้อมสีเป็นสีเหมือนกับน้ำผึ้ง
นี่ช่างเป็นที่ที่เงียบสงบจริงๆ
“นี่เป็นสระน้ำของฉัน” ผู้เฒ่าเต่าคิดแบบนี้มาตลอด จึงอาศัยอยู่ที่มานานแสนนาน
ทุกๆวัน ผู้เฒ่าเต่าตื่นนอนแต่เช้า เล็มกอหญ้า กินน้ำในบ่อ แล้วก็เริ่มนอนกลางวัน
“จิ๊บๆ ๆ ” อยู่มาวันหนึ่ง ผู้เฒ่าเต่าก็ต้องตกใจตื่น เพราะเสียงนกน้อยดังอยู่ในแอ่งน้ำ
“จิ๊บๆ ๆ ” นกน้อยร้องเพลงไป อาบน้ำไป “ซู่ ๆ ๆ ” น้ำกระเด็นไปทั่ว แอ่งน้ำที่เคยเงียบสงบ ถูกรบกวนเสียแล้ว
“ข้าไม่ชอบฟังเพลง หนวกหูจะตายอยู่แล้ว…” ผู้เฒ่าเต่าบ่นด้วยความรำคาญ
แต่นับจากนั้นเป็นต้นมา นกน้อยผู้ร่าเริงก็มาที่แอ่งน้ำแห่งนี้เป็นประจำ ร้องเพลงเจื้อยแจ้ว เสร็จแล้วก็อาบน้ำ เสียงร้องเพลงของนกน้อย ทำเอาผู้เฒ่าเต่าต้องตื่นจากฝันทุกวัน
“เฮ่อ ที่นี่ไม่มีความสงบเสียแล้ว…” ผู้เฒ่าเต่าไม่สบอารมณ์
“จิ๊บๆ ๆ ” แต่นกน้อยก็ไม่หยุดร้องเพลง
“เฮ่อ…..” ผู้เฒ่าเต่าถอนหายใจเสียงดัง
“อุ๊ย….” นกน้อยเหลือบไปเห็นผู้เฒ่าเต่าเข้า
“หนู…..หนูรบกวนคุณหรือเปล่าคะ” นกน้อยพูดด้วยความสำนึกผิด
“ก็ใช่น่ะสิ ข้าชอบความสงบนะ …”
“ต้องขอโทษจริงๆค่ะ หนูไม่ได้เจตนาจะรบกวนคุณนะคะ” นกน้อยกระพือปีกพั่บๆ แล้วก็บินจากไป
กอต้นอ้อกลับสู่ความเงียบสงบเหมือนเดิม แอ่งน้ำก็กลับสู่ความเงียบสงบเหมือนเดิมเช่นกัน
“นี่แหละคือแอ่งน้ำของข้า…..” ผู้เฒ่าเต่าคิดในใจ
ผู้เฒ่าเต่าก็นอนหลับไปอีกนาน พอตื่นขึ้นมา กลับรู้สึกว่านอนหลับไม่สบายเสียแล้ว ก็ตื่นขึ้นมาเล็มหญ้า ดื่มน้ำจากสระ ก็ยังไม่ค่อยสดชื่น
“น่าแปลกจัง เกิดอะไรขึ้นหรือเนี่ย” ผู้เฒ่าเต่าคิดแล้วคิดอีก “อ้อ ที่แท้วันนี้ข้าไม่ได้ยินเสียงเพลงจากนกน้อยนี่เอง ฉันเคยชินกับเสียงเพลงของเจ้านกน้อยซะแล้วล่ะ….” ผู้เฒ่าเต่าส่ายหัวโยกเยก ไปมา
“แม่หนูนกน้อยเอ๋ย เมื่อไหร่เจ้าจะกลับมาเสียที ”
芦苇丛里有一个小池塘。阳光照下来,芦苇和池水就被染上了蜜一样的颜色。
这是一个安静的地方。
“这是我的池塘。”老乌龟总是这样想。他已经在这儿住了好久好久了。
每天,老乌龟早早地起床,嚼一点儿草根,喝一点儿池水,然后就开始睡午觉。
“叽哩哩,叽哩哩……”有一天,老乌龟忽然被一种声音吵醒了。他睁开眼睛,看见池塘边站着一只小鸟。
“叽哩哩,叽哩哩……”小鸟一边唱,一边洗澡。”哗啦,哗啦!”水珠朝四下溅开来,平静的池水被搅碎了。
“我不喜欢听歌,太吵了……”老乌龟想。
可从此,快活的小鸟天天都来到小池边,唱一会儿歌,洗个澡。她的歌声总是把老乌龟从睡梦中唤醒。
“唉,这里的安静没有了……”老乌龟很不高兴。
“叽哩哩,叽哩哩……”小鸟不停地唱。
“唉……”老乌龟忍不住叹了一自气。
“呀!”小鸟吓了一跳,发现了老乌龟!
“我,我吵您了吗?”小鸟红着脸说。
“是啊,我是很喜欢安静的……”
“真对不起,我不是有意的。”小鸟拍拍翅膀,飞走了。
芦苇静静的,池塘静静的。
“这才是我的池塘……”老乌龟想。
老乌龟又睡了长长的一觉。醒来的时候,他觉得这一觉睡得有些不舒服。他嚼了一点儿草根,喝了一点儿池水,还是没有精神。
“真怪呀,这是怎么回事呢?”老乌龟想了又想,”噢,原来是我今天没有听到小鸟的歌声呀!我已经习惯了呀……”老乌龟轻轻地摇了摇头。
“小鸟什么时候会再来呢?”
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ