วันนี้ฉีฉี โทรศัพท์ไปหาหยางหยางว่า “ฮัลโหล หยางหยางเหรอ”
หยางหยางตอบว่า “ใช่แล้ว นายมีธุระอะไรหรือเปล่า”
“มีสิ….มีธุระ…ว่าแต่ว่าธุระอะไรหนอ อยู่ดีๆก็ลืมไปเสียนี่” ฉีฉีขอโทษเพื่อน
ต่อมาอีกวันหนึ่ง หยางหยางวิ่งมาหาฉีฉีด้วยความรีบร้อน “ฉีฉี ฉันคิดว่า…คิดว่า…เอ่อ…ทำไมคิดไม่ออกแล้วล่ะเนี่ย”
เพื่อนคู่หูทั้งสอง เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ แต่อยู่มาวันหนึ่งก็คิดออกแล้วว่าจะพากันไปทำอะไร
เช้าวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง ฉีฉีสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหม่ ผูกเน็คไทเรียบร้อย “ฉันจะไปเดินเที่ยวห้างกับหยางหยาง ไปกินไอศกรีม….” แต่ทันใดนั้นเอง ฉีฉีเคาะหัวตัวเอง ก๊อก ๆๆ “เอ…ถ้าฉันลืมอีกล่ะจำทำยังไงดีนะเนี่ย” ทันใดนั้นมันก็มองเห็นหางที่ยาวเรียวของตัวเอง “ใช่แล้ว ไปเดินเที่ยวห้าง ผูกหางหนึ่งข้อ ไปกินไอศกรีมผูกหางอีกหนึ่งข้อ ฉันก็แค่มองดูหางที่ผูกเอาไว้ ก็จะนึกออกแน่นอนเลย”
จากนั้นฉีฉีก็ออกจากบ้านด้วยความพอใจ หนูสีน้ำเงินผูกหางสองข้อ เดินไปตามถนนช่างน่าประหลาดจริงๆ
อีกฟากหนึ่งของถนน หยางหยางเดินมาด้วยความเบิกบานใจ หางของมันก็ผูกปมไว้สองข้อเหมือนกัน
“สวัสดี หยางหยาง ฉันอยากจะชวนนายไป…ไป…เอ..ทำไมลืมอีกแล้วนะ” ฉีฉีบ่นด้วยความร้อนใจ
“ฉันก็ว่าจะชวนนายไป….ไป…เอ…ไปไหนนะ” หยางหยางก็บ่นด้วยความร้อนใจเหมือนกัน
หนูสองตัว แต่งตัวเรียบร้อยเดินเอาหัวชนกัน ไม่มีใครคิดออกเลยว่าจะพากันไปทำอะไร
“ช่างมันเถอะ หยาหยาง เราไปเที่ยวกันเถอะ”
“เป็นความคิดที่ดีมากๆเลย”
จากนั้น หนูทั้งสองก็พากันไปเที่ยวห้างสรรพสินค้า กินไอศกรีม ซื้อหนังสือ เล่มเกมส์ ช่างเป็นวันที่มีความสุขเหลือเกิน
พอแยกย้ายกันกลับบ้าน ฉีฉีมองเห็นปมที่ผูกไว้ที่หางสองข้อ “อ้อ ฉันนึกออกแล้ว ฉันตั้งใจจะชวนนายไปเที่ยวห้าง แล้วก็กินไอศกรีมนี่เอง”
หยางหยางก็คิดออกเหมือนกัน “นายดูนี่สิ ที่หางของฉันก็บอกว่า จะชวนนายไปร้านหนังสือ และไปเล่นเกมส์”
“ฮ่าๆๆๆ ” หนูทั้งสองหัวเราะร่าเริงด้วยความดีใจ เพราะเรื่องที่ตั้งใจจะทำ ก็ได้ทำทั้งหมดแล้ว
奇奇是一只蓝老鼠，洋洋是一只红老鼠，他们是一对好朋友。
这天，奇奇在给洋洋打电话：”喂！洋洋吗？”
洋洋回答说：”是啊，奇奇，有事吗？”
“有……有事，什么事呢？我突然想不起来了。”奇奇很抱歉地说。
又一天，洋洋急匆匆地跑来找奇奇：”奇奇，我想……我想……唉，怎么想不起来了？”
两个好朋友老是这样，突然忘记了准备去做的事情。
在一个天气很好的早上，奇奇换上干净的衬衣，系上领带，”我要和洋洋去逛商店，吃冰淇淋……突然，他拍拍头，万一，万一我忘了怎么办呢？这时，他看见了自己的长尾巴，对了，逛商店，打一个结；吃冰淇淋，再打一个结。我只要看到这两个结，一定会想起来的。
奇奇很满意地走出家门，一只尾巴上打着两个结的蓝老鼠，走在街上是很神气的。
大街的另一头，洋洋很快活地走过来，他的尾巴上也打着两个结。
“洋洋，你好！我想找你一起去……去……怎么又忘了？”奇奇着急地说。
“我也想找你去……去……去哪儿呢？”洋洋也很着急地说着。
两只穿得很整齐的老鼠凑在一起，谁也想不起来准备要做的事情。
“算了算了，洋洋，我们一起去玩吧！”
“好主意：”
两只老鼠一起逛商店、冰淇淋、买图书、打电子游戏机……好快乐的一个上午！
分手时，奇奇突然看到了自己尾巴上的两个结，”啊！我想起来了，我是找你去逛商店、吃冰淇淋……”
洋洋也想起来了：”你瞧，我尾巴上的两个结是提醒我，和你一起去买图书、打电子游戏机……”
“哈哈哈……”他们满意地笑着，因为他们准备做的事情全做了。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ