โรงแรมแมวกรน “猫打呼噜”旅馆

มีอยู่วันหนึ่ง คณะนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งเดินทางมาถึงโรงแรมที่ตั้งอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง
ผู้จัดการฮิบโปและคุณเลขาแร็คคูนก็ต้อนรับแขกผู้มาเยือนอย่างขะมักเขม้น นักท่องเที่ยวพากันนั่งอยู่ที่ห้องโถงของโรงแรม รอให้คุณเลขาแร็คคูนจัดห้องพักให้
เดินทางมาไกลแสนไกล เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ไม่นาน นักท่องเที่ยวพากันง่วงหลับกันหมด
น้องกระรอกแสนสวย ยื่นหัวฟุบหลับไป
คุณนายแรดนอยาวก็พิงกำแพงหลับปุ๋ย
กระต่ายสองตัวก็เอาหัวชนกันหลับไปเหมือนกัน
คุณหมีลายและคุณนายหมีลายก็นั่งเอาหลังพิงกันหลับสบายไปเลย
แต่ที่พิเศษกว่าเพื่อนก็คือ คุณนายเหมียว เพียงแค่หลับตาก็กรนเสียงดังคร่อก ๆ
คร่อก …..ฟี้……คร่อก…..ฟี้….
เสียงกรนของคุณเหมียวทำเอาคนอื่นหนวกหูจนตื่นกันหมด
คุณกระรอกแสนสวยตกใจตื่นลุกขึ้นมาโวยวายว่า “มีแต่คุณตาเท่านั้นที่นอนกรน ทำไมคุณผู้หญิงถึงนอนกรนได้ล่ะเนี่ย”
คุณนายหมีลายก็พูดด้วยความแปลกใจว่า “ฉันก็เพิ่งเคยได้ยินผู้หญิงนอนกรนดังขนาดนี้เป็นครั้งแรกนี่แหละ”
คุณแร็กคูณ ก็เริ่มแจกกุญแจ แบ่งห้องพักกันแล้ว
คุณกระรอกแสนสวยก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมาว่า “ฉันไม่นอนกับคุณเหมียวนะคะ รับรองว่าเธอจะต้องนอนกรนจนฉันนอนไม่หลับทั้งคืนแน่ๆ”
กระต่ายสองตัวก็ส่ายหัว พร้อมใจกันพูดว่า “เราทั้งสองขอไม่นอนกับคุณเหมียว ได้ยินเสียงกรนของหล่อน พวกเรานึกว่าเป็นเสียงสิงโตเสียอีก”
คุณหมีลายและคุณนายก็บอกว่า “พวกเราชอบความสงบเงียบ ไม่ชอบให้ใครมารบกวน”
มีเพียงคุณนายแรดเท่านั้นที่บอกว่า “แมวเหมียวนอนกรนเป็นเรื่องปกติ ให้ฉันพักกับคุณเหมียวก็แล้วกันค่ะ”
วันต่อมา ฟ้าเริ่มสว่าง
ที่ห้องโถงของโรงแรมก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น
กระรอกแสนสวยร้องไห้สะอึกสะอื้น ที่นิ้วเท้าพันผ้าพันแผลรอบไปหมด ที่แท้คุณกระรอกแสนสวยรักสวยรักงามมาก ทาเล็บสีแดงแถมยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย หนูจอมตะกละตัวหนึ่งคิดว่าเป็นลูกอม ก็เลยแทะไปเต็มแรง จนนิ้วคุณกระรอกหลุดไปครึ่งนิ้ว
ส่วนคุณกระต่ายทั้งสองล่ะ งัวเงียๆ บอกว่า ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ก็เพราะพวกหนูพากันมาจัดงานเลี้ยงฉลองในห้องของพวกเขา
คุณนายหมีลายขมวดคิ้วย่น แล้วบอกว่า “อาหารแห้งที่พวกเราเตรียมมา ถูกพวกหนูขโมยไปเกลี้ยงเลย เสื้อสูทของคุณผู้ชายก็ยังโดนหนูแทะเป็นรูปโบ๋อีกต่างหาก”
เหลือเพียงคุณนายแรดเท่านั้นที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ หล่อนบอกว่า “โอ้ว้าว ฉันนอนหลับสบายที่สุดเลย ฉันเพิ่งจะรู้ว่า คุณเหมียวเนี่ยนะ ตอนกลางวันนอนกรนเสียงดัง แต่พอตกกลางคืน เธอไม่นอน เพราะคอยเฝ้าจับหนู ห้องฉันก็เลยเงียบสนิทเลย ฉันก็เลยนอนหลับสบายไปเลย”
เพื่อนๆได้ยินดังนั้นก็พากันเข้าไปถามว่า “แล้วคุณเหมียวล่ะ ตอนนี้อยู่ไหนเหรอ”
คุณนายแรดบอกว่า “คืองี้ค่ะ พอฉันตื่น เธอก็เริ่มนอนหลับ กรนเสียงดังเชียวล่ะ แต่ก็ไม่ได้รบกวนฉันเลยนะคะ”
เพื่อนๆต่างพากันอิจฉาคุณนายแรดกันใหญ่
พอถึงคืนวันต่อมา คุณเหมียวก็กลายเป็นแขกคนสำคัญไปเสียแล้ว
ตั้งแต่หัวค่ำจนถึงดึก คุณเหมียวไปเฝ้าอยู่ที่ห้องคุณกระรอกกับคุณกระต่าย
แล้วพอตกดึกถึงเช้าล่ะ
คุณเหมียวก็เฝ้าอยู่ที่ห้องคุณหมีลายและคุณนาย
คืนที่ผ่านมา คุณเหมียวจัดการกับหนูเกเรไปได้ยี่สิบแปดตัวแน่ะ
แขกที่มาพักที่โรงแรมต่างก็นอนหลับสบายใจ เพราะว่าเมื่อคืนที่ผ่านมา ต่างคนต่างไม่ได้นอนกันเลย แต่คืนนี้ แม้แต่ผู้จัดการฮิบโป กับคุณเลขาแร็กคูน ต่างก็พากันนอนกรนเสียงดัง
คร่อก…ก …
คร่อก…ก….
เสียงกรนนั่นช่างน่าฟังเหลือเกิน
พอคุณเหมียวจับหนูเสร็จ ก็หลบขึ้นไปนอนพักบนห้องใต้หลังคาโรงแรม แนบหูฟัง ทั้งโรงแรมช่างเงียบสงบเหลือเกิน
คืนนี้ทั้งคืน โรงแรมแห่งนี้ก็ก็เงียบสงัด ในเงาดำมืดของค่ำคืน เสียงกรนแว่วดังมาจากห้องนู้น ห้องนี้สลับกันไป
คร่อก…ก …
คร่อก…ก….
แขกที่เข้ามาพักที่โรงแรมคนแล้วคนเล่า ต่างก็หลับสนิท สบายใจจริงๆ
วันต่อมา ในขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวเช้า เดินเล่นสบายใจอยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพรนั้น คุณเหมียวล่ะ หายไปไหน
คุณเหมียวนอนหลับอยู่ในห้อง คราวนี้ถึงทีคุณเหมียวนอนกรนบ้างล่ะ
ผู้จัดการฮิบโป กับคุณเลขา รู้สึกขอบคุณคุณเหมียวมากที่ช่วยจัดการกับเจ้าหนูจอมปัญหาของโรงแรมไปได้
และยินดีต้อนรับคุณเหมียวให้กลับมาพักที่โรงแรมอีก แถมยังจัดให้คุณเหมียวพักห้องที่ดีที่สุดของโรงแรม และบริการที่พิเศษที่สุด
ผู้จัดการฮิบโป ได้รับอนุญาตจากคุณเหมียว เปลี่ยนชื่อโรงแรมเป็น “โรงแรมแมวกรน”
แขกที่มาจากใกล้ไกล ต่างก็ชอบมาพักที่โรงแรมแห่งนี้
ส่วนพวกหนูจอมเกเรล่ะ พากันหนีออกไปจากโรงแรมจนหมด เพราะพวกมันรู้แล้วว่าโรงแรมแห่งนี้ชื่อว่า
“โรงแรมแมวกรน”
那一天,有一个旅行团来到森林旅馆。
河马经理和浣熊小姐忙着接待客人们,大伙儿坐在旅馆的大厅里,等候着浣熊小姐给他们安排房间。
旅途太劳累了,没过一会儿,大伙儿开始打起瞌睡来。
漂亮的松鼠小姐,头朝前一冲一颠的;
犀牛太太倚着墙,睡得很沉;
两只小白兔头碰到一起也睡着了;
獾先生和獾太太,背靠着背睡得很舒服。
最有趣的是猫女士,她一合眼就打起呼噜来了——
“呼-一噜!”
“呼一-噜!”
那声音把大伙儿都惊醒了。
松鼠小姐吃了一惊,她说:”只有老爷爷才打呼噜,怎么女士也会打起呼噜来呢?”
獾太太也奇怪地说:”女士的呼噜打得这么响,我也是头一回听到!”
浣熊小姐开始分房间了。
松鼠小姐第一个喊叫起来:”我不愿意和猫女士一起住,她的呼噜会闹得我整夜睡不着的。”
两只小白兔也摇头说:”我们不想和猫女士在一起,听见她的呼噜,我们还以为是老虎来了呢!”
獾先生和獾太太也说:”我们喜欢安静,不喜欢别人来打扰。”
只有犀牛太太说:”猫打呼噜,挺平常的事儿,就让我和猫女士一起住吧。”
第二天,天刚蒙蒙亮。
旅馆的大厅里突然热闹起来。
松鼠小姐哭哭啼啼的,她的小脚趾头上,包着纱布。原来,松鼠小姐爱漂亮,她的小脚趾上,都涂着香喷喷的红色指甲油。有一只老鼠以为那是一块糖,就使劲地咬了一口,咬掉了松鼠小姐的小半截脚趾头。
小白兔俩呢,无精打采地说,他们一晚上都没睡着,老鼠们在他们的房间里开联欢会。
獾太太皱着眉头说:”我们带来的干粮,全让老鼠给掏光了,獾先生的西服上,也被老鼠咬了一个洞。
只有犀牛太太精神最好,她说:”哎呀,我睡得好极了。我这才知道,猫女士白天睡觉打呼噜,晚上她一晚都没睡,忙着捉老鼠呢。房间里静悄悄的,我睡得可香甜了。
大伙问:”猫女士呢,现在在哪里?”
犀牛太太说:”这不,我起来了,她开始睡着打呼噜了,这对我一点儿都没有影响。”
大伙儿非常羡慕犀牛太太。
第二天晚上,猫女士成了贵客。
她上半夜,在松鼠小姐和小白兔俩的房里。
下半夜呢——
她守候在獾先生和獾太太的房间里。
这一夜,她一共逮住了二十八只老鼠。
整个旅馆里的客人们,都睡得那么香甜。由于昨天晚上大家都没睡好,这一夜,连河马经理和浣熊小姐一起,大家都打起了呼噜。
“呼-一噜!”
“呼——噜!”
那声音真好听。
猫女士捉完了老鼠,在旅馆的尖房顶上休息,她侧着耳朵细听,周围静极了。
而整座旅馆,却像一头蹲伏在黑夜里的巨兽,在一下一下地打着呼噜-一
“呼一一噜!”
“呼——噜!”
整座旅馆仿佛睡得熟极了,舒服极了……
第二天,当大伙在吃早饭、在森林里散步时,猫女士呢?
她正在房间里睡觉,该轮到她打呼噜了。
河马经理和浣熊小姐,非常感谢猫女士,帮他们除了一直令他们头痛的鼠害。
他们俩非常欢迎猫女士常来这里住,他们愿意为猫女士提供最好的房间和最周到的服务。
河马经理征得猫女士的同意,他把旅馆的名字改成:”猫打呼噜”旅馆。
远近的客人们,都喜欢来住这家有名的旅馆。
至于老鼠呢,躲得远远的,因为他们知道,这座旅馆名叫:
“猫打呼噜”旅馆。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ