ส่วนเจ้านกแขกเต้า ก็กำลังจะเป็นคุณแม่เหมือนกัน แต่มันไม่เตรียมตัวอะไรเลยสักอย่าง วันๆเอาแต่บินไปทางโน้นที ทางนี้ที เพื่อดูว่ารังของใครสร้างดีที่สุด
“ทั้งป่าเนี่ย มีรังของแม่นกวาดคิ้วนี่ล่ะ ที่สร้างได้ดีที่สุด ให้แม่นกวาดคิ้วกกไข่ให้ฉันดีกว่า” แม่นกแขกเต้าตกลงปลงใจแน่วแน่ แล้วก็บินตรงลงไปที่รังของแม่นกวาดคิ้ว
“สวัสดีจ้ะ แม่นกวาดคิ้ว” เจ้านกแขกเต้ากระวีกระวาดเข้าไปร้องทักทายแม่นกวาดคิ้ว “ฉันได้ข่าวมาว่า เธอกำลังจะฟักลูกๆนกวาดคิ้วอยู่ ก็เลยตั้งใจมาเยี่ยมเธอโดยเฉพาะเลยนะ”
“ขอบใจมากจ๊ะ” พูดจบแม่นกวาดคิ้วก็ตั้งหน้าตั้งตาฟักไข่ต่อไป ช่วงเวลานี้ แม่นกไม่ชอบให้ใครมารบกวนเลย
“รังที่เธอสร้าง สวยจังเลย ฉันขอเข้าไปชมหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”
พอได้ยินแม่นกแขกเต้าชมว่ารังของตนสวย แม่นกวาดคิ้วผู้แสนปราณีก็รีบบินออกจากรังทันที แล้วก็เชิญให้นกแขกเต้าเข้าไปดูในรัง
เจ้านกแขกเต้าเจ้าเล่ห์ ก็ทำท่านั่งฟักไข่เหมือนกับแม่นกวาดคิ้ว ย่อตัวลงในรัง “ช่างสบายอะไรเช่นนี้ ขอฉันอยู่ต่ออีกหน่อยเถอะนะ”
ผ่านไปสักพักหนึ่ง แม่นกแขกเต้าถึงยอมบินออกมาจากรัง
รีบบินจากไปอย่างสบายอกสบายใจ ไม่กล่าวลาแม่นกวาดคิ้วเลยสักคำ
แม่นกวาดคิ้วก็เข้าไปในรัง ตั้งอกตั้งใจฟักไข่ต่อไป โดยที่มันไม่รู้เลยว่า ใต้อ้อมปีกของมันมีไข่ของแม่นกแขกเต้าเพิ่มมาอีกหนึ่งฟอง
เวลากกไข่ ช่างยาวนานเหลือเกิน ในที่สุดก็มาถึงวันนี้ แม่นกได้ยินเสียงจิกเปลือกไข่อยู่ที่ใต้ปีกของมัน
“โอ้ ลูกรักของแม่ ในที่สุดก็ออกมาเสียที” แม่นกวาดคิ้วก็รีบจิกเปลือกไข่เอาออกไปไว้ข้างหน้า ก็เห็นตัวนกน้อยโผล่ออกมาแล้ว มันลืมตากลมมองไปรอบๆตัวอย่างประหลาดใจ แล้วก็พยายามลุกขึ้นยืน แม่นกวาดคิ้วก็ช่วยพยุงให้ลูกออกมาจากไข่ “ดูซิ เจ้าหนูน้อย เก่งจังเลย” แม่นก วาดคิ้วมองดูลูกตัวแรกตัวเองด้วยสายตาอ่อนโยนและเมตตา ใช้ปากไซ้ขนลูกนกที่ทั้งเปียกทั้งยุ่ง
ลูกนกตัวนี้ ตัวโตกว่าปกติมาก แต่แม่นกวาดคิ้วจะรู้มั้ยว่า ลูกตัวแรกของมัน ที่แท้แล้ว กลับเป็นลูกนกแขกเต้า
ผ่านไปสองสามวัน ลูกที่เหลืออีกสามตัวก็ฟักออกมาจากไข่แล้ว แม่นกวาดคิ้วต้องเหนื่อยมาก ทุกๆวันจะต้องออกจากรังแต่เช้ากลับมาถึงรังก็พลบค่ำ เพื่อบินไปหาอาหารมาเลี้ยงลูกทั้งสี่ตัวของมัน นกแขกเต้าตัวน้อยกินเก่งมาก กินเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ เพื่อที่จะแย่งอาหารของพี่น้องของมัน อยู่มาวันหนึ่ง มันแอบถือโอกาสตอนที่แม่นกวาดคิ้วบินออกไปหาอาหาร ถีบพี่น้องทั้งสามออกจากรังอย่างโหดร้าย
แม่นกวาดคิ้วสูญเสียลูกไปทั้งสามตัว ก็มอบความรักให้กับลูกนกแขกเต้าหมดทั้งหัวใจ มันยอมอดอาหาร เพื่อให้ลูกนกแขกเต้าได้กินอิ่มท้อง
เจ้านกแขกเต้าตัวโตขึ้นทุกวัน ๆ แต่แม่นกวาดคิ้วก็แก่ชราลงทุกวัน พอมันแก่จนบินไม่ไหวเสียแล้ว เจ้านกแขกเต้ากลับกางปีกที่แข็งแกร่ง บินจากไป
แม่นกวาดคิ้วเสียใจนักหนา มันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ลูกที่เลี้ยงมาด้วยความทุกข์ยากลำบาก จะเป็นนกไร้หัวใจ ที่ลืมบุญคุณของพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมา
画眉就要做妈妈了，她衔来树枝和泥土筑了一个又暖和、又结实的巢。
杜鹃也要做妈妈了，可她什么准备也不做，整天飞到西来飞到东，看谁的巢筑得好。
“森林里数画眉的巢筑得好，就让她替我孵蛋好啦！”杜鹃心里打定了主意，便向画眉的巢飞去。
“你好啊，画眉！”杜鹃做出十分亲热的样子，”我听说你正在孵小画眉，就来看看你。”
“谢谢你！”画眉一心一意地孵蛋，这时候真不愿意有谁来打扰她。
“你筑的巢真是漂亮极了，我能进去看看吗？”
听到杜鹃赞美自己筑的巢，画眉的心里喜滋滋的。她不由自主地走出巢来。请杜鹃进去了。
杜鹃学着画眉孵蛋的样子，蹲下身子：”多么舒服啊！让我多呆一会儿。”
过了好一会儿，杜鹃才从巢里走出来。
她并不和画眉告别，心满意足地飞走了。
画眉接着孵蛋，她没有发现，在她翅膀下面多了一个杜鹃蛋。
孵蛋的日子过得真慢哪：好不容易等到这一天，画眉听到翅膀底下有啄蛋壳的声音。
“啊，小宝宝终于出世了！”画眉把那只破壳的蛋移到面前，小鸟的脑袋伸了出来，他睁着好奇的眼睛，东瞧瞧，西望望，使劲地向上挣着身子。画眉妈妈帮助他出了蛋壳，”瞧，小家伙长得多棒！”她慈爱地看着她的第一个孩子，用嘴梳理着他又湿又乱的羽毛。
这只小鸟的个儿比一般刚出壳的小鸟要大得多。画眉妈妈哪里知道，她的第一个孩子竟是小杜鹃。
过了几天，另外三只蛋也破壳了。画眉妈妈非常辛苦，每天早出晚归，为她的四个孩子找吃的，小杜鹃的胃口特别好，他总是吃不饱。为了独占他弟弟妹妹的食物，有一天，他趁画眉妈妈出去觅食的时候，狠心地将三只小画眉推出巢外。
失去了三个孩子的画眉妈妈，把爱全给了小杜鹃。她宁愿自己挨饿，也要把食物省给小杜鹃吃。
小杜鹃一天天成长起来，画眉妈妈却一天天地衰老下去，当她再也飞不动的时候，小杜鹃却展开长硬的翅膀，永远地离开了她。
画眉妈妈伤心极了，她不愿相信，自己千辛万苦抚养大的孩子，不过是一只忘恩负义的无情鸟。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ