เจ้าข้าวเม่าจอมขี้ขลาด 小卡咪

เจ้าข้าวเม่าเป็นแมวขี้ขลาด บรรดาเพื่อนๆ ต่างเริ่มเรียนจับหนูกันแล้ว แต่เจ้าข้าวเม่ายังไม่กล้าออกจากบ้านตามลำพังเลย
“แม่ฮะ อย่าไปไหนนะฮะ ผมกลัว …เมี้ยว..” เสียงเจ้าข้าวเม่าร้องเรียกแม่
“ขี้ขลาดอย่างงี้ได้ยังไงล่ะลูก” แม่แมว และเพื่อนต่างพากันเป็นห่วง
พี่แมวคิดวีธีดีๆออกแล้ว ก็แอบบอกทุกๆคน ตกกลางคืน ลมพัดเบา ๆ เจ้าข้าวเม่าก็ซุกอยู่ในอกแม่ นอนฟังแม่เล่านิทาน
“เจ้าข้าวเม่า เร็วเข้าๆ เมี้ยว” เสียงเพื่อนวิ่งเข้ามาหา แล้วตะโกนเรียก ที่เชิงเขาโน่นมีงานเลี้ยงฉลอง พวกเราไปกันหมดเลย พอพูดจบก็เดินกอดคอตามกันไป
เจ้าข้าวเม่าก็รีบวิ่งตามออกไป “รอฉันด้วยสิ เมี้ยว…” แต่เพื่อนๆวิ่งกันไปไกลแล้ว
“ลูกไปเองก็แล้วกัน ข้าวเม่า” แม่แมวพูดกับข้าวเม่า “ไม่ต้องกลัวหรอกลูก ตามทางก็อาจจะเจอเพื่อนก็ได้”
เจ้าข้าวเม่าอยากไปร่วมงานเลี้ยงมาก ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินออกไปด้วยตัวเอง
“เมี้ยว…นั่นอ่ะไรน่ะ” เจ้าข้าวเม่าตกใจสุดขีดเมื่อเห็นหิ่งห้องกระพริบแสงไฟวาบๆ “อ๋อ จะต้องเป็นเพื่อนๆแน่ๆเลย” เจ้าข้าวเม่าคิดว่า แสงไฟที่กระพริบอยู่ไกลๆนั่น เป็นแววตาของเพื่อนๆเป็นแน่แท้
เจ้าข้าวเม่าไม่กลัวแล้ว ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มองซ้ายมองขวา หวังว่าจะเจอเพื่อนๆ
“อิอิ แสงวาวๆ ตรงนั้น จะต้องเป็นเพื่อนๆซักคนแอบอยู่ตรงต้นไม้แน่ๆเลย” เจ้าข้าวเม่าหัวเราะด้วยความดีใจ แต่จริงๆแล้ว แสงวาวๆนั้นเป็นแสงจันทร์ที่สะท้อนกับน้ำค้างใส
เจ้าข้าวเม่าครุ่นคิดในใจ เพื่อนๆเรามีอยู่ทุกที่ล่ะน่า ออกนอกบ้านคนเดียว ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด เจ้าข้าวเม่าเดินไปเรื่อย ๆ ก็เดินมาถึงเชิงเขา แต่ว่า ที่นั่นกลับเงียบเชียบ ไม่มีใครสักคน “สงสัยว่าจะมาช้าไปเสียแล้ว” เจ้าข้าวเม่ารู้สึกเสียดายมาก ก็ได้แต่หันหลังกลับเดินคอตกกลับบ้าน
พอกลับมาถึงบ้าน ก็เห็นเพื่อนๆอยู่กันเต็มบ้านเลย
“อ้าว…งานเลี้ยงจัดที่บ้านเหรอ” เจ้าข้าวเม่าตะโกนด้วยความดีใจ พี่แมวมอบช่อดอกไม้แสดงความยินดีให้น้องข้าวเม่า ยินดีที่เจ้าข้าวเม่าเป็นแมวที่กล้าหาญแล้ว
卡咪是只胆子很小的猫。他的伙伴们都开始学捕老鼠了,可他晚上还不敢自己出门呢!
“妈妈,你陪陪我,我怕!”小卡咪常这样喊着。
“这么胆小怎么行呢?”猫妈妈和小伙伴们都很着急。
猫哥哥想出一个好办法,悄悄地告诉了大家。晚上,风儿轻轻吹着,小卡咪靠着妈妈身边听她讲故事。
“小卡咪,快!快!”伙伴们冲进来,大声喊道,”山那边正开联欢会呢,我们都去!”说完,便结伴走了。
小卡咪急了,”等等我呀!”可伙伴们都走远了。
“你自己去吧,小卡咪,”妈妈亲切地说,”别害怕,也许路上会碰到伙伴们的。”
小卡咪太想去参加联欢会了,他终于自己出门了。
“呀,那是什么?”小卡咪被一只萤火虫的亮光吓了一跳,”噢,一定是我的伙伴们。”他想:那一闪一闪的是他们的眼睛。
小卡咪不怕了,又向前走。他不停地向四周望去,希望再碰到伙伴们。
“嘻,那儿有闪闪的亮光,一定是谁躲在树上呢!”小卡咪笑着说。其实,那是被月亮映亮的树叶上的小露珠。
小卡咪想,我的伙伴到处都有,一个人出门没什么可怕的。他走呀走,到了山那边。可那儿冷冷清清的,”一定是来晚了,”小卡咪很遗憾,他只好转身往家里走去。
他回到了家,发现家里挤满了小伙伴。
“哈,联欢会在家里开呀!”小卡咪高兴地喊着。猫哥哥把一束鲜花送给他,祝贺他变成一只勇敢的小猫。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ