แต่ว่า เจ้าหมูอ้วน เพื่อนรักของเจ้าลิงน้อยไม่ได้มางานวันเกิด ทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจมาก
เมื่อเสร็จงานเลี้ยงแล้ว เจ้าลิงน้อยก็ส่งกระรอกน้อย เต่าน้อย และกระต่ายน้อยกลับบ้าน เจ้าลิงน้อยก็ออกตามหาเจ้าหมูอ้วนเพื่อนรัก
คุณปู่แพะเล็มหญ้าอยู่บนยอดภูเขาสูงลิบ เจ้าลิงน้อยก็เข้าไปถามอย่างสุภาพว่า
“คุณปู่แพะครับ คุณปู่แพะครับ คุณปู่เห็นเจ้าหมูอ้วน เพื่อนรักของผมมั้ยครับ”
“เจ้าหมูอ้วนน่ะเหรอ ” คุณปู่แพะส่ายหนวดยาวไปมา แล้วก็บอกว่า “ปู่เห็นมันเดินเข้าป่าไปนู่นแน่ะ”
ได้ยินดังนั้น เจ้าลิงก็ตรงรี่เข้าไปในป่าทันที พอเข้าไปถึงในป่า เจ้าลิงได้เจอกับนกน้อยเสียงหวานกำลังร้องเพลงอยู่บนยอดไม้ ก็รีบเข้าไปถามว่า “เจ้านกน้อย เจ้าเห็นหมูอ้วนเพื่อนของข้ามั้ย”
“อ๋อ เจ้าหมูอ้วนน่ะเหรอ” เจ้านกน้อยสะบัดขนพึ่มพั่บก่อนจะตอบว่า “ฉันเห็นมันไปที่หุบเขาโน่นแน่ะ”
ได้ยินดังนั้น เจ้าลิงก็รีบวิ่งไปที่หุบเขา แต่ก็มีแต่ความว่างเปล่า ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าหมูอ้วนเพื่อนรักเลย มีเพียงต้นท้อที่ออกลูกเต็มไปหมด
“เจ้าหมูอ้วน ๆ แกอยู่ไหน เจี๊ยกๆ” เสียงเจ้าลิงตะโกนร้องเรียกเพื่อน
“ฉัน อยู่ นี่ … ”เสียงหมูอ้วนแว่วมาจากใต้ต้นท้อ
เจ้าลิงน้อยวิ่งเข้าไปดูก็พบว่า เจ้าหมูอ้วนตกลงไปในคูน้ำที่ใต้ต้นท้อ ขึ้นมาไม่ได้
เจ้าลิงน้อยรีบปีนขึ้นไปบนต้นท้ออย่างคล่องแคล่ว แล้วก็หย่อนหางยาวๆ ลงไปในคูน้ำ ให้เจ้าหมูอ้วนเกาะขึ้นมา เจ้าลิงออกแรงสุดกำลัง ดึงเจ้าหมูอ้วนขึ้นมาได้
“ขอโทษด้วยนะ เจ้าลิงเพื่อนรัก” เจ้าหมูอ้วนพูดเสียงละห้อย “ฉันอยากจะเก็บลูกท้อที่แกชอบกิน เอาไปให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่ก็โชคร้ายตกลงมาจากต้นไม้ ตอนนี้ของขวัญอะไรก็ไม่มีให้แกเลยสักชิ้น”
เจ้าลิงน้อยกอดเจ้าหมูอ้วนไว้แน่น แล้วก็พูดออกมาจากใจจริงว่า “แกให้ของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดแก่ฉันแล้วล่ะ”
“ไม่มีนี่นา ฉันไม่ได้ให้อะไรสักอย่างเลยนี่นา” เจ้าหมูอ้วนม้วนหางเป็นวงแล้วก็พูดด้วยความฉงน
“ไอ้หมูโง่นี่” เจ้าลิงน้อยเอามือตบหน้าหมูที่ช้ำเป็นจ้ำๆ เบาๆ แล้วก็พูดอย่างซุกซนว่า “นี่ไง ของขวัญที่ดีที่สุดของฉัน”
ว่าแล้ว เจ้าลิงก็ปีนขึ้นต้นท้ออย่างคล่องแคล่วว่องไว เด็ดลูกท้อลงมาหลายลูก หอบเอาลูกท้อกลับไปกินกับเจ้าหมูอ้วนที่บ้าน
เพื่อนรักทั้งสองชอบกินลูกท้อมากๆเลย
今天是小猴的生日，朋友们都来向它祝贺。小松鼠送来了开心果，小乌龟送来了冰淇淋，小白兔送来了巧克力。小猴请朋友们坐下来，一起吃生日蛋糕。
可是，小猴的好朋友小胖猪没有来，大家觉得很奇怪。
送走了小松鼠、小乌龟和小白兔，小猴出门去找小胖猪。
一只老山羊在高高的山坡上吃草，小猴走过去有礼貌地问：
“山羊爷爷，山羊爷爷，您看到我的朋友小胖猪了吗？”
“小胖猪呀，”老山羊摇摇白胡子说，”它到那边的树林子里去了。”
小猴走进树林子里，看见一只漂亮的小鸟在树梢上唱歌，小猴问：
“小鸟，小鸟，你看见我的朋友小胖猪了吗？”
“小胖猪呀，”小鸟理理花羽毛说，”它到那边的山谷里去了。”
小猴跑进山谷里，山谷里空空荡荡的，没有小胖猪的身影，只有一棵结满了果实的山核桃树。
“小胖猪，你在哪里？”小猴大声喊。
“我在这啦。”山核桃树下传来了小胖猪的声音。
小猴跑过去一看，小胖猪掉进山核桃树下的深沟里，上不来了。
小猴攀着山核桃树，将长尾巴垂到沟里，让小胖猪抓住。小猴一使劲，呼啦一下子，小胖猪上来了。
“对不起，小猴，”小胖猪说，”我想把你最爱吃的山核桃摘下来，送给你做礼物，可是我太笨了，从树上摔进沟里了，什么礼物也没有了。”
小猴紧紧地拥抱着小胖猪，真诚地说：”你已经送了最好的礼物给我啦！”
“没有呀，我什么也没送呀！”小胖猪结结巴巴地说。
“你这傻胖猪呀！”小猴拍拍小胖猪摔得青一块紫一块的脸，调皮地说，”这就是最好的礼物！”
小猴爬到山核桃树上，摘下许多的山核桃。它把山核桃带回家，请小胖猪一起吃。
它俩都爱吃山核桃呢！
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ