เจ้าตุ่นน้อยซ่อมบ้านเสร็จเป็นคนแรก วังน้อยๆ ของเจ้าตุ่นตกแต่งสวยงามเชียวล่ะ มันคิดในใจว่า “น่าจะชวนเพื่อนๆมาฉลองกันหน่อย” คิดได้ดังนั้นแล้ว มันก็รีบส่งบัตรเชิญไปถึงเพื่อนๆของมัน มีนกแก้วแสนสวย แกะภูเขาขนปุย กระรอกน้อยฟันสวย และก็กระต่ายน้อยตากลม
แต่ไม่รู้เพราะอะไร พอถึงเวลาก็มีแต่เจ้ากระต่ายมาถึงตรงเวลาก่อนเพื่อน ทำให้เจ้าตุ่นน้อยรู้สึกผิดหวัง มันก็ชะเง้อชะแง้มองไปหน้าประตูบ้านรอคอยเพื่อน ๆ หวังว่าจะมีเพื่อนๆมาเป็นแขกเพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง หันกลับมาก็เจอแต่เจ้ากระต่ายขาวตัวเดียวโดดเดี่ยว
เจ้าตุ่นน้อยก็บ่นพึมพำกับตัวเองว่า “เฮ้อ….ไม่คิดเลยว่า ไอ้ที่ควรมาก็ไม่มาซะนี่”
กระต่ายได้ยินดังนั้นก็คิดว่า “ที่แท้ เจ้าตุ่นรู้สึกว่าฉันไม่ควรจะมานี่นา ฉันไปดีกว่า”
เจ้าตุ่นเห็นว่าเจ้ากระต่ายจะกลับ ก็พยามยามรั้งเอาไว้ แต่ทำยังไง เจ้ากระต่ายก็ไม่ยอมอยู่ ในเวลานั้นเอง เจ้านกแก้วแสนสวย เจ้าแกะขาว และเจ้ากระรอกน้อยก็มาถึงที่บ้านเจ้าตุ่นพอดี
เจ้าตุ่นรั้งกระต่ายไว้ไม่ได้ รู้สึกอึดอัดใจมาก มันเปิดประตูรับเพื่อนนกแก้วกับเพื่อนกระรอก แล้วก็บ่นว่า “เฮ่อ….ไอ้ที่ไม่ควรไป ก็ไปเสียแล้ว”
เพื่อนๆที่เพิ่งจะมาถึง ได้ยินดังนั้นก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก คิดในใจว่า “ที่แท้ ..พวกเราก็เป็นแขกที่ควรจะไปนี่นา” เพื่อนทั้งสามก็พากันหนีกลับโดยไม่บอกลาเจ้าตุ่นเลย
ในบ้านแสนสวยเหลือเพียงเจ้าตุ่นเจ้าของบ้านเพียงตัวเดียว อาหารที่เตรียมไว้ก็เย็นชืดหมดแล้ว ไม่มีใครได้กินเลย เจ้าตุ่นก็ได้แต่นั่งเสียใจอยู่คนเดียว
春天来了，动物王国家家户户都在装修新房。小鼹鼠也在忙着买地板革、瓷砖，装修房子。
小鼹鼠最先修好了房子。他的小地宫修得可漂亮啦！他想，应该把要好的朋友请来，一块儿庆祝庆祝。于是，他向鹦鹉、小山羊、小松鼠和小白兔发出了请帖。
不知为什么，只有小白兔按时来到了鼹鼠家，这使小鼹鼠非常夫望。他伸着脑袋向屋外张望，希望有更多的客人到他家来做客，没想到，冷落了小白兔。
小鼹鼠自言自语地说：”唉——没想到，该来的没有来！”
小白兔不高兴了，他想：原来，小鼹鼠认为我是不该来的呀！我走吧！
小鼹鼠见小白兔要走，怎么留也留不住。正在这时，小山羊，小鹦鹉和小松鼠来到了小鼹鼠的家。
小鼹鼠没有拦住小由兔，心中十分懊恼，他摊开双手说：”唉——不该走的走了！”
小山羊、小松鼠和小松鼠都惊呆了，他们你看看我，我看看你，心想：原来我们都是该走的呀！三个小伙伴连个招呼都没有打，悄悄离开了小鼹鼠的家。
家中又只剩下小鼹鼠一个。桌上的饭菜都凉了，连动都没有动，小鼹鼠好伤心哟！
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ