คุณตากุ้งหนวดยาวตีลังกาว่ายน้ำไปมา เข้ามาใกล้ๆ ลูบหนวดยาว แล้วก็ถามว่า “พวกหนูๆ มีเรื่องเสียใจอะไรกันขนาดนี้รึ”
พวกปลาคาร์ปน้อยพากันเช็ดน้ำตา แล้วก็หันมาตอบคุณตากุ้งหนวดยาวว่า “พี่น้องของเรากำลังพากันไปกระโดดประตูมังกร ว่ายมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกหิว อยากจะหาอะไรกินกันสักหน่อย พี่น้องเราตัวหนึ่งมองไปเห็นใส้เดือนตัวแดงๆ ก็เลยกัดกินได้แค่คำเดียวเอง ใครจะคิดล่ะว่า ใส้เดือนตัวนั้นเกี่ยวอยู่กับเบ็ด ได้ยินแต่เสียง ฟิ้ว พี่น้องเราก็ลอยหายขึ้นไปบนน้ำเสียแล้ว ฮือ ๆ ๆ” พูดจบก็พากันร้องไห้ด้วยความเสียใจ
คุณตากุ้งหนวดยาวต้องปลอบเจ้าปลาน้อยกันอยู่นาน อยู่ดีๆ เจ้าปลาน้อยตัวหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ดูนั่นสิ ๆ ใส้เดือนตัวแดงนั่นมาอีกแล้ว” พวกปลาน้อยพากันว่ายหนีกันด้วยความตกใจ
คุณตากุ้งหนวดยาวลูบหนวดเบาๆ แล้วก็บอกกับปลาน้อยว่า “ไม่ต้องตกใจหรอกหนูๆ ไหน ขอตาเข้าไปดูหน่อยซิ”
ระวังหน่อยนะครับคุณตา พวกปลาน้อยร้องเตือนด้วยความเป็นห่วง คุณตากุ้งว่ายน้ำเข้าไปใกล้กับใส้เดือน พวกปลาน้อยก็พากันจ้องไปที่คุณตาด้วยความกังวล
สักครู่ คุณตากุ้งก็ว่ายกลับมาบอกกับทุกคนว่า “นี่เป็นกับดักที่มนุษย์ใช้ใส้เดือนเกี่ยวกับเบ็ดมาล่อพวกเรา เบ็ดโยงไว้กับเชือกเส้นยาว หย่อนลงมาในน้ำมาล่อให้พวกเราหลงกลกินเหยื่อ”
“แล้ว…พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะ” เจ้าปลาคาร์ปหัวกลมตัวหนึ่งร้องถาม
คุณตากุ้งส่ายหัวไปมา “ไม่ต้องไปสนใจมันก็พอแล้ว”
“แต่ว่า….ไม่แน่ว่า อาจจะมีพี่น้องเราตัวไหนที่ตะกละ เผลอไปงับใส้เดือนเข้า” เจ้าปลาคาร์ปสีทองตัวหนึ่งมองพี่น้องของมันด้วยความกังวล แล้วก็มองคุณตากุ้ง คุณตากุ้งก็ส่ายสายตามองไปมองมา แล้วก็พูดว่า “เอ่อ…นั่นสินะ แกก็พูดถูก” ว่าแล้ว คุณตากุ้งก็ว่ายไปดูรอบๆ ใส้เดือน เอาหนวดแข็งๆลองทิ่มใส้เดือนดู แล้วก็บอกว่า “ข้ายังอยู่นี่ทั้งคน รับรองทุกคนปลอดภัยแน่ๆ”
“ขอบคุณมากครับ คุณตากุ้งหนวดยาว….
คุณตากุ้งจงเจริญ เย้ ๆๆ ”
ในขณะที่ฝูงปลาคาร์ปดีอกดีใจอยู่นั่นเอง ใครจะคิดเล่าว่า ก็ได้ยินเสียง “ฟิ้ว” ดังขึ้นอีก คุณตากุ้งหนวดยาว ยังไม่ทันได้เอ่ยลากับฝูงปลา ก็ลอยขึ้นไปบนผิวน้ำต่อหน้าต่อตา
“ฮือ ๆ ๆ ….” เสียงเจ้าปลาน้อยยิ่งพากันร้องไห้เสียอกเสียใจกันหนักขึ้นกว่าเดิม
ในขณะนั้นเอง ก็มีเจ้าปูสีเทาคลานต้วมเตี้ยมเข้ามา “มีเรื่องอะไรทำให้พวกนายร้องไห้เสียใจขนาดนี้”
ปลาคาร์ปน้อยสีทองตัวหนึ่งก็เล่าเรื่องราวให้พี่ปูฟังอย่างละเอียด
พี่ปูได้ยินดังนั้น ก็ชูก้ามขึ้น ได้ยินเสียง ฉึก ๆ ตัดสาหร่ายจนขาดหมด
“ว้าว เยี่ยมไปเลย” เหล่าปลาน้อยพากันดีอกดีใจ
ทันใดนั้น เชือกเบ็ดที่เกี่ยวใส้เดือนก็หย่อนลงมาอีกแล้ว ทำเอาพวกปลาน้อยเริ่มลุกลี้ลุกลนด้วยความกลัว พี่ปูเห็นดังนั้น ก็ชูก้ามขึ้นไปมา ตะโกนบอกว่า “ใครบ้างไม่รู้ว่าก้ามของข้าแข็งแกร่งเพียงไหน” พูดจบก็เอาก้ามที่แข็งแกร่งหนีบเจ้าใส้เดือนไว้แน่น
“พี่ปู…อย่านะ…อย่า…” เหล่าปลาน้อยก็พากันว่ายไปขวางเอาไว้
ท่านนายพลปูก้ามโต อันตรายนะ ปลาน้อยทั้งหลายพากันว่ายน้ำไปห้ามเอาไว้
พี่ปูผลักเหล่าปลาน้อยออกไป ทั้งทิ่มทั้งแทงเจ้าใส้เดือนตัวนั้น ก้ามอันแข็งแกร่งหนีบเข้ากับตัวใส้เดือนได้ไม่ทันไร เจ้าปูก็รู้สึกว่าตัวเองลอยขึ้น นี่ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเจ้าปูอ้าก้ามออกได้ทัน ก็คงไม่มีทางได้กลับมาอีกแล้วเป็นแน่
เจ้าปูก้ามโต ไม่ทันได้รอให้ปลาน้อยว่ายมาหา ก็รีบหนีเข้าไปหลบอยู่ในโพรง ไม่กล้าออกมาเจอปลาน้อยอีก
“ฮือ ๆ ๆ….” ฝูงปลาน้อยพากันร้องไห้ด้วยความเสียใจ และก็คิดจะพากันหนีจากที่นี่ไป
“จะจากไปแบบนี้เหรอ ดูจะเสียเปรียบมันเกินไป” เจ้าปลาน้อยสีทองนึกถึงภาพคนบนบกที่ร้อยใส้เดือนเข้ากับเบ็ด แล้วดึงเบ็ดขึ้นเห็นหางปลาแดงๆ กุ้งตัวใหญ่หนึ่งตัว เขาคงจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีอกดีใจ
“เราจะต้องคิดหาวิธีสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้วล่ะ” เจ้าครีบสั้นเอ่ยด้วยความคับแค้น
“ใช่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องให้มันรู้สึกคับข้องใจบ้างก็ยังดี” เจ้าหัวกลมกล่าว
ปลาทั้งฝูงพากันว่ายมาล้อมเจ้าปลาตัวลายจ่าฝูง
ว่าแต่ว่า จะหาวิธีไหนสั่งสอนคนบนฝั่งเหรอ พวกเราเอาเบ็ดไปตกเขาก็ไม่เสียด้วยสิ
ขณะนั้น เจ้าใส้เดือนตัวแดงก็หย่อนลงมาใกล้ๆฝูงปลาอีกแล้ว
“อย่าเข้าใกล้นะ” ปลาคาร์ปน้อยสีทองตะโกนบอกเพื่อนๆ แล้วก็ว่ายวนรอบๆใส้เดือนตัวนั้น พอว่ายกลับมาผ่านถ้ำของขุนพลปูก้ามโต ก็คิดหาวิธีออก
“ทุกคนตามฉันมา” เจ้าปลาน้อยตะโกนเรียกเพื่อนๆว่ายตามกันไปที่ถ้ำของปูก้ามโต
เจ้าปลาคาร์ปน้อยสีทองหยุดอยู่ที่ใกล้ๆกับถ้ำปู แล้วก็ชี้ไปที่รองเท้าขาดที่จมอยู่ในโคลน แล้วก็บอกว่า “เรามาช่วยกันยกรองเท้านี้ไปแขวนไว้ที่ใส้เดือนนั่นกันเถอะ”
“ให้เค้าเกี่ยวได้รองเท้าขาดขึ้นไป” ว่าแล้วฝูงปลาน้อยก็พากันเคลื่อนย้ายรองเท้าขาดไปข้างๆกับเหยื่อใส้เดือน บางตัวก็คาบ บางตัวก็เอาหัวดัน
แต่ว่า …ย้ายมายังไม่ทันถึงครึ่งทาง รองเท้าขาดนั้นก็ติดอยู่กับสาหร่าย ย้ายต่อไปไม่ได้แล้ว
“เฮ่อ…คราวนี้ก็หมดกัน ไม่มีวิธีไหนแล้วล่ะ” ฝูงปลาน้อยพากันทอดถอนใจ
ทันใดนั้นเอง รองเท้าก็ขยับได้อีกครั้ง ฝูงปลามองดูก็รู้ว่า ที่แท้ก็เป็นขุนพลปูก้ามโตนี่เอง ที่ช่วยเอาก้ามคมตัดสาหร่ายน้ำจนขาด ช่วยพวกปลาน้อยเปิดทาง
“ขอบคุณมากครับ ท่านขุนพลปูก้ามโต”
ฝูงปลาน้อยก็พากันคาบรองเท้าขาดไปไว้ข้างๆกับเหยื่อใส้เดือนทันที
เจ้าปลาคาร์ปน้อยสีทองก็เอาหางดันรองเท้าไปเกี่ยวไว้ที่เบ็ด
จากนั้น ฝูงปลาน้อยก็พากันล่ำลาขุนพลปูก้ามโต เพื่อจะเดินทางต่อไปที่ประตูมังกร รองเท้าขาดนั้นก็ลอยขึ้นผิวน้ำอย่างรวดเร็วต่อหน้าต่อตา และก็ได้ยินเสียงคนที่อยู่บนฝั่งร้องดีใจ แต่ต่อมาก็ได้ยินเสียง “เฮ้ย….” ด้วยความตกใจ และเสียดาย
ใครก็นึกภาพออกว่าคนบนฝั่ง ออกแรงกระตุกเบ็ดจนสุดกำลัง แต่กลับเกี่ยวได้รองเท้าขาด นึกถึงท่าทางที่หมดหวังหน้าม่อยของคนข้างบนฝั่ง …… ฝูงปลาก็พากันหัวเราะชอบใจ และดีอกดีใจเป็นที่สุด
金色的小鲤鱼和他的同伴们，正头碰头地围在一起哭：”呜呜呜！”
一只老青虾翻着跟头，倒退着来到小鲤鱼身边，捋捋长胡子，问他们：”你们为什么这样伤心啊！”
小鲤鱼抹一下眼泪，看着老青虾说：”我们兄弟姐妹是去跳龙门的，游到这里肚子饿了，想找点吃的，我们的一个兄弟看到了一条红蚯蚓，刚上去咬了一口，谁想到红蚯每是穿在一个铁钩上的，只听得’呼’一声，他飞出水面，不见了。”接着，他们哭得更伤心了。
老青虾刚想安慰他们一番，小鲤鱼们突然惊叫起来：”瞧，那条红蚯蚓又来了！”一边叫，一边逃了开去。
老青虾捋捋长胡子，对小鲤鱼们说：”别慌，让我过去看看。”
“可要小心呀！”小鲤鱼们叫着，用担心的目光看着向红蚯蚓游去的老青虾。
一会儿，老青虾回来了，他告诉大家：”这是人设下的圈套，红蚯蚓穿在一个铁钩上，铁钩系在一根线上，是来钓你们的。”
“那……怎么办呢？”一条名叫圆头的小鲤鱼害怕地问。
老青虾摇摇头：”别去管它就是了。”
“可……说不定哪一个馋嘴的兄弟姐妹，去咬一下红蚯蚓……”金色的小鲤鱼担心地看看兄弟姐妹，又看看老青虾。老青虾的眼睛转动了几下，说：”这倒也是的。”忽然，他舞动着两条长枪，一边向红蚯蚓冲去，一边说：”有我老青虾在，保证你们各个安全！”
“谢谢老青虾公公！”
“老青虾公公万岁！”
小鲤鱼们一阵欢呼。谁想到，又是”呼”的一声，老青虾连和小鲤鱼们说一声”再会”也来不及，飞出水面去了。
“呜呜呜……”
小鲤鱼们哭得更伤心了。
一只灰色蟹，横着身子爬过来了，问小鲤鱼：”什么事使你们这样伤心啊？”
金色的小鲤鱼把事情的经过全告诉了年轻的灰蟹。
灰蟹听了，扬起两把大钳子，只听得”咔咔”两声，把两株水草剪断了。
“好本事！”小鲤鱼们欢呼起来。
这时，那条带着长线的红蚯蚓又出现了。小鲤鱼们马上不安起来。灰蟹看看小鲤鱼们，挥舞着两把大钳，大声喊道：”谁不知道我横行将军的厉害！”说着，向红蚯蚓逼去。
“灰蟹将军，别……别……”金色的小鲤鱼冲上去阻拦。
“灰蟹将军，危险啊！”所有的小鲤鱼们，都上前去劝阻。
灰蟹推开小鲤鱼们，横冲直撞地来到红蚯蚓旁边。他的两只大钳刚刚碰到了那条长线，只觉得自己的身子一下子飞了起来。要不是他把钳子松开得快，就再也回不来了。
他没等小鲤鱼们游过来，赶快躲进石洞里，不敢再见小鲤鱼们了。
“呜呜呜……”小鲤鱼们哭得好伤心。他们想离开这个地方了。
“就这样离开？太便宜他了！”金色的小鲤鱼想象着岸上的那个人，当他把那根系在红蚯蚓上的长线提起来时，有一条红尾巴小鲤鱼，一只青虾，一定高兴得又跳又笑。
“我们也要想办法教训他一下。”短鳍提议。
“对，至少给他一点难堪！”圆头说。
大家都围着全色的小鲤鱼，因为他是大家的头。
可是，有什么办法教训岸上那个人呢？他们又不能去钓那个人。
这时，那条带长线的红蚯蚓又在离他们不远的地方出现了。
“别靠近！”金色的小鲤鱼警告同伴们，他自己却绕着红蚯蚓游了一圈。当他游回来经过灰蟹将军石洞门口时，突然想到了一个好主意。
“大家跟我来！”他招呼一声，向灰蟹将军的石洞口游去。小鲤鱼们在后面跟着。
金色的小鲤鱼来到离灰蟹将军的石洞不远处，停下来了，指着水底一只破鞋子，说：”我们把它弄到红蚯蚓旁边去。”
“让他钓一只破鞋子！”小鲤鱼们有的用嘴衔，有的用头拱，把那只破鞋子向红蚯蚓旁边移过去。
但是，刚走了一半路，那只破鞋子怎么也弄不动了，原来这里长着许多水草，把它给缠住了。
“唉，这回……没别的办法了。”
小鲤鱼们有些泄气了。
突然破鞋子又移动了。小鲤鱼们一看，只见灰蟹将军正用他的两把大钳子，把水草剪断，在为他们开路哩！
“谢谢灰蟹将军！”
小鲤鱼们很快把那只破鞋子弄到了红蚯蚓旁边，金色小鲤鱼用尾巴把鞋带挂到了铁钩上。
当小鲤鱼们告别灰蟹将军，继续上路去找龙门时，那只破鞋子突然飞出了水面，他们好像还听到岸上先是一阵高兴的欢呼，接着是一声吃惊的”啊——”。
谁都想象得出来，那个人花了那么大力气，钓上去的却是一只破鞋子，那副狼狈相……小鲤鱼们高兴得笑了，笑得那么开心。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ