สร้างความตกอกตกใจให้กับคุณย่าครูใหญ่มาก เดิมทีโรงเรียนอนุบาลก็ยุ่งมากพออยู่แล้ว เจ้าหนูน้อยทั้งหลายก็ซุกซน กลิ้งไปทั่วพื้น วิ่งสาละวนรอบโต๊ะเก้าอี้ มีคุณครูที่บินได้มาเพิ่มอีกคน จะทำยังไงกันดีล่ะเนี่ย
แต่เด็กๆ ดีใจกันยกใหญ่ ไม่เอะอะโวยวายเหมือนก่อน เบิกตาโพลงมองคุณครูคนใหม่ด้วยความประหลาดใจ ปีกสีฟ้าพับอยู่ที่ด้านหลังของคุณครู
“พวกหนูๆชอบปีกของคุณครูมั้ยเอ่ย”
คุณครูพูดไปก็ค่อยๆกางปีกสีฟ้านั้นออก แล้วก็กระพือปีกให้ลมแผ่วเบาๆ ทันใดนั้น ห้องเรียนทั้งห้องก็เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับแพรวพราว
“ว้าว สวยจังเลย ” เด็กๆ ตะลึงในความสวย อ้าปากค้าง
“พวกหนูๆอยากบินมั้ยคะ” คุณครูถามเด็ก ๆ
“อยากสิครับคุณครู แต่ว่า พวกเราไม่ปีกนี่นา”
“เด็กๆทุกคน มีปีกกันทั้งนั้นนะคะ เพียงแค่เราคิดอยากจะบิน เราก็จะบินได้” คุณครูบอกเด็ก ๆ
“จริงเหรอคะคุณครู ”
“ใช่แล้วจ้ะ บินกันเถอะ บินกันเถอะ”
ทันใดนั้น ที่หลังของเด็กๆ ก็มีปีกสีสันสวยงาม บินตามคุณครูออกจากห้องเรียนตามๆกันไป บินไปสู่โลกกว้าง ไปชมความมหัศจรรย์ และความงดงามของฟากฟ้า
คุณย่าครูใหญ่เห็นดังนั้นก็ตกอกตกใจ วิ่งตามเด็กๆไป ร้องเรียก “ลงมาเร็ว ลงมาเดี๋ยวนี้” แต่เด็ก ๆ ก็บินว่อนอย่างสนุกสนาน พวกเราไม่ลงไปง่ายๆหรอก
เด็กพากันบินไปเรื่อย ต้นไม้ต้นใหญ่ยิ้มต้อนรับ โบกมือเรียก “หนูๆ มาทำรังที่ต้นของฉันเถอะนะ”
ได้ยินดังนั้น คุณครูก็พาเด็กๆร่อนลงที่ต้นไม้กันพรึ่บพรั่บ ร้องเพลงให้กับคุณปู่ต้นไม้ฟัง จนคุณปู่ต้นไม้หัวเราะร่าด้วยความสุข
นับแต่นั้นมา เด็ก ๆที่โรงเรียนอนุบาลดอกเบญมาศน้อยก็บินเล่นกันบ่อยๆ บางครั้งก็บินไปใกล้ ๆ บางครั้งก็บินไปไกลๆ พวกเด็ก ๆ บินไปเรียนรู้พบเห็นเมืองใหญ่ ผืนแผ่นดิน แม่น้ำ ภูเขา และก็ยังผูกมิตรเป็นเพื่อนรักกับเมฆขาวและบรรดานกน้อยด้วย
นับตั้งแต่เด็กๆบินได้เป็นต้นมา เด็กๆก็ไม่วิ่งเล่นเกเร โต๊ะ เก้าอี้ที่โรงเรียนก็เชื่อฟัง ทุกวันยืนตรงเรียงแถวกันเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ในห้องเรียนของเด็ก ๆ และก็ไม่แอบหนีไปวิ่งเล่นเกเรข้างนอกอีกเลย
ทุกวันนี้ คุณย่าครูใหญ่ก็ชอบคุณครูมีปีกมากด้วยเหมือนกัน
小雏菊幼儿园里来了个会飞的老师。
园长奶奶急坏了。幼儿园已经够乱的了，小家伙们满地爬，桌子椅子四处跑，再来一个长翅膀的老师，怎么办？
孩子们可高兴了。他们不吵不闹，睁大眼睛奇怪地看着新老师，一对蓝翅膀叠放在她的背上呢！
”你们喜欢我的翅膀吗？”
老师说着，慢慢地张开那对天蓝色的翅膀。翅膀轻轻地扇起一阵温柔的风，教室里一下子就充满了透明的五色。
”真美呀！”孩子们说。
”你们想飞吗？”老师问。
”想啊。可是我们没有翅膀呀！”
”所有的孩子都是有翅膀的，只要想飞就能飞。”老师说。
”真的吗？”
”真的！飞吧，飞吧！”
孩子们背上果然扑扇着五颜六色的翅膀，一个接一个紧跟着蓝感膀老师，飞出了教室，飞向广阔、神奇、美丽的天空。
园长奶奶吓坏了，追着孩子们喊：”快下来！快下来！”孩子们飞得正高兴，才不会下来呢！
孩子们飞着，飞着，一棵大树热情地招手：”孩子们，到我的树上来做窝吧！”
老师领着孩子们齐刷刷地落到树上，为树爷爷唱了一支好听的歌，唱得树爷爷哈哈笑。
从这以后，小雏菊幼儿园的孩子经常飞。他们有时飞得近，有时飞得远。他们认识了大地上的城市、河流和山脉，还同天空中的白云、小鸟交上了朋友。
自从孩子们会飞以后，再也不满地乱爬。小雏菊幼儿园的桌子、椅子也变乖了，它们每天干干净净，排着整齐的队伍站在幼儿园教室里，不再到处乱跑。
如今，园长奶奶也喜欢那位长着蓝翅膀的老师了。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ