ม่านอันมืดมิดของราตรีกาลปกคุลมไปทั่วแผ่นดิน ทั่วขุนเขา ทั่วผืนป่า กระต่ายพี่น้องนั่งร้องไห้อยู่บนเนินเขา ร้องจนตาทั้งสองข้างแดงก่ำ
ทันใดนั้น “อย่าร้องเลย อย่าร้องเลยจ้ะ เด็กดีเขาไม่ร้องไห้กันหรอกนะ”
“ใครพูดกับเราอยู่เหรอ ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะเหลือเกิน” พี่กระต่ายพูด
“เหมือนกับเสียงแม่เลยนะพี่ เสียงนี้มาจากบนสวรรค์โน่นแน่ะ” น้องกระต่ายตอบ
พี่กระต่าย น้องกระต่ายมองไปตามเสียงนั้น แหงนขึ้นมองบนฟ้า ก็เห็นแต่เพียงคุณป้าพระจันทร์กำลังส่งยิ้มให้อยู่
“คุณป้าพูดกับเราเหรอครับ” น้องกระต่ายถาม
“ใช่แล้วจ้ะ ฟ้ากำลังจะมืดลง ป้ามาส่องแสงนำทางให้หนูนะจ้ะ” คุณป้าพระจันทร์ตอบ
“คุณป้าพระจันทร์ครับ เราไม่มีบ้านแล้ว เราจะทำยังไงกันดีครับ” น้องกระต่ายเอ่ยถาม
“บ้านเก่าไม่มีแล้ว เราก็ลงมือสร้างบ้านใหม่ได้นี่นา บนเนินนี้เหมาะที่จะอาศัยอยู่พอดีเลย” คุณป้าพระจันทร์พูด
“ตกลงครับ” ทั้งน้องกระต่ายและพี่ก็ลงมือขุดโพรงสร้างบ้านใหม่ทันที
ลมเอื่อยพัดโชยเนินเขา กระต่ายพี่น้องยิ่งสร้างยิ่งมีพลัง ไม่มีใครรู้สึกว่าเหนื่อยเลยสักนิด เพราะว่ามีคุณป้าพระจันทร์คอยอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา
และแล้วบ้านใหม่ก็สร้างเสร็จอย่างรวดเร็ว กระต่ายพี่น้องกระโดดเข้าบ้านใหม่ คุณป้าพระจันทร์พูดกับพวกมันว่า ลูกทั้งสอง ขออวยพรให้อยู่เย็นเป็นสุขนะจ๊ะ
洪水冲塌了兔兄、兔弟的家。他俩哭着到外边去逃荒。
夜幕笼罩了大地、山野和森林，兔兄和兔弟哭着坐在山坡上休息，他俩连眼睛都哭红了。”别哭！别哭！好孩子决不哭鼻子！”
”是谁在对我们讲话？这声音真好听！”兔兄说。
”好像妈妈在讲话，这声音是从天上来的！”兔弟说。
兔兄、兔弟顺着声音向天上望去，天上只有月亮姑姑微笑着望着他们。
”是您在对我们说话吗？”兔弟问。
”是的。天刚黑下来，姑姑就为你们引路了。”月亮姑姑说。
”月亮站姑，我们没有家了，怎么办？”兔兄问。
”旧房塌了，可以动手造个新家呀！山坡上正好可以安家。”月亮姑姑说。
”好的！”兔兄、兔弟说干就干，在山坡上开始挖洞造屋。
微风轻轻掠过山坡，兔兄、兔弟盖房造屋干得可带劲儿了，他们谁也不觉得累，因为，天上有月亮姑姑一直陪伴着他们。
新屋很快就造好了，兔兄、兔弟住进了新家。月亮姑姑笑着对他们说：”孩子们，祝你们安居乐业！”
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ