อยู่มาวันหนึ่ง พวกเด็กๆตกลงจะเล่นซ่อนหากัน น้องเม่นก็อยากจะเข้าร่วมวงด้วย เจ้าลิงโมโห ไล่น้องเม่น “ไป ไป ไป แกจะมาประสมโรงอะไรกับเค้าเนี่ย”
เจ้ากวางน้อยและเจ้ากระรอกน้อยต่างพากันช่วยน้องเม่นอ้อนวอนเจ้าลิง “ให้น้องเม่นเล่นด้วยเถอะนะ พี่ลิงนะ”
“เชอะ ให้มันมาเล่น มันจะทำอะไรได้ โง่เง่าเต่าตุ่น” เจ้าลิงบ่นพึมพำๆ
ช่างไม่ยุติธรรมเลย เจ้ากระต่ายน้อยกระโดดออกมาเรียกร้องความเป็นธรรม “น้องเม่นไม่ได้โง่ซะหน่อย ทุกๆวัน ตอนกลางคืนก็ยังจับหนูได้ตั้งหลายตัว”
“ก็แค่จับหนู มีอะไรดีเหรอ” เจ้าลิงโวยวายลั่น “มันวิ่งได้เร็วเหมือนฉันมั้ยล่ะ ปีนต้นไม้ได้เหมือนฉันมั้ยล่ะ”
ได้ยินดังนั้น บรรดาพรรคพวกเพื่อนฝูงทั้งหลายก็เลยพากันปิดปากเงียบกริบ ส่วนน้องเม่นผู้น่าสงสารก็ได้แต่ม้วนตัว เดินละห้อย หลบไปอยู่ข้างๆ เงียบๆคนเดียว
การเล่นซ่อนหาเริ่มต้นขึ้น เจ้ากระต่ายก็รีบวิ่งไปซ่อนอยู่ในพงหญ้า กระต่ายขนฟูก็ถูกต้นหญ้าใบเรียวหนาปิดจนมิด ใครก็หาไม่เจอ แต่ทันใดนั้นเอง เจ้ากระต่ายก็ร้องเสียงหลง “งู งู งู”
เพื่อนๆที่ซ่อนตัวอยู่ในซอกมุมต่างๆก็พากันวิ่งออกมาถามว่า งูอยู่ไหนเหรอ เจ้ากระต่ายน้อยยังไม่ทันได้ตอบอะไร ก็ได้ยินเสียง “แกวกๆ ๆ” แหวกพงหญ้าออกมาอยู่หน้าสัตว์ทั้งหลาย ตัวงูทั้งใหญ่ทั้งยาว มีรูปสามเหลี่ยมบนแม่เบี้ยด้วย แถมยังพ่นพิษออกมาจากปาก และก็ส่งเสียงขู่ฟู่ๆ อีกต่างหาก น่ากลัวมาก
เจ้าลิงตะโกนร้องด้วยความตกใจ “วิ่งหนีเร็ว เจี๊ยก ๆ ” แล้วก็วิ่งหนีไปเป็นคนแรกเลย ตามไปด้วยเจ้ากระต่าย เจ้ากวาง และก็เจ้ากระรอก แต่งูที่ดุร้ายก็ยืดตัวยาวเลื้อยไล่ตามไปติด ๆ ทันใดนั้นเอง น้องเม่นก็กัดที่หางของงูไว้แน่น แล้วก็ม้วนหัวเข้าไว้ใต้ท้องตัวเอง งูก็โกรธ ชูแม่เบี้ยส่ายไปมา มุ่งจะกัดน้องเม่นให้ตาย แต่น้องเม่นก็ไม่กลัวเลยสักนิด และก็ยังกัดหางของงูเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย งูใหญ่ขดเป็นวง หมายจะรัดน้องเม่นให้ตาย แต่น้องเม่นรวบรวมพลัง โก่งตัวขึ้น หนามแหลมบนตัวตั้งขึ้น พุ่งใส่งู เจ้างูใหญ่ถูกหนามเม่นแทงเป็นรูนับไม่ถ้วน เจ้างูใหญ่ดิ้นอยู่พักหนึ่ง ก็สิ้นฤทธิ์ไม่ขยับเขยื้อนเลย
เมื่องูตาย พวกเพื่อนๆก็วิ่งกลับมา เห็นน้องเม่นฆ่างูร้ายด้วยหนามแหลม ต่างพากันชมเชยน้องเม่นกันใหญ่
“ดีนะที่เจ้าช่วยพวกเราไว้”
“น้องเม่น ไม่เพียงแค่จับหนูได้ ยังจะสู้กับงูพิษได้อีก ช่างเก่งกาจจริงๆ “
เจ้าลิงเกเรหน้าแดงด้วยความอับอาย ก้มหน้าก้มตาพูดว่า “น้องเม่น เจ้าช่างกล้าหาญจริง ยกโทษให้ฉันด้วยนะ ที่แต่ก่อนเคยดูถูกเจ้า”
在这么多的小伙伴中，小猴顶顶瞧不起的就是小刺猬了。瞧他那丑样儿：满身插着大针，又尖又小的脑袋，老是缩在肚子下面，一副胆小怕事的样子。
有一天，小伙伴们在玩捉迷藏，小刺猬也想参加，小猴不高兴了：”去去去，你凑什么热闹？”
小鹿和小松鼠都为小刺猬求情道：”让小刺猬来吧，小猴！”
”哼，让他来，他能干什么？呆头笨脑的。”小猴叽咕道。
这话太不公平了！小白兔跳出来打抱不平：”小刺猬并不笨，每天夜里他都能捉几只老鼠。”
”捉老鼠有什么了不起？”小猴提高了嗓门窗道，”他能像我跑得那样快吗？能像我一样爬上这棵树吗？”
大伙儿不吭声了。小刺猬那圆乎乎的身子动了动，悄悄地退到一边去了。
捉迷藏开始了。小白兔撒腿往草丛里跑，雪白的身子被长长的草遮住了。忽然，小白兔惊惶地尖叫起来：”蛇！蛇！”
小伙伴们都从藏身的地方跑出来，问蛇在哪儿？不等小白兔回答，只听得”刚刚”一阵响，那条蛇已经爬到他们跟前了，身体又粗又长，三角形脑袋，嘴里的毒芯一伸一伸，还发出了”唿唿”的声音，怪吓人的。
小猴大喊一声”快跑！”他第一个转身就跑。小白兔、小松鼠和小鹿跟在后边。蛇拉直了身体，拼命朝前追。经过小刺猬跟前，小刺猬一下子咬住了蛇的尾巴，然后把头缩进肚子底下。蛇把头抬得高高的，凶狠地摇了摇，想咬死小刺猬。小刺猬一点儿也不害怕，还是紧紧地咬住蛇尾巴不放，蛇盘成一团，想绞死小刺猬。小刺猬鼓足劲，弓起背，全身的尖刺都竖起来。蛇的身上被刺了无数个小洞，挣扎几下，最后一动也不动了。
小伙伴们都回来了，看到小刺猬把凶恶的大毒蛇给刺死了，七嘴八舌地夸奖起来：
”多亏你救我们！”
”小刺猬不但能捉老鼠，还能斗毒蛇，真了不起！”
小猴红着脸，低着头说：”小刺猬，你勇敢，我以前小看你了，请原谅我吧！”
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ