อยู่มาวันหนึ่ง พญานกเรียกลูกสาวเข้ามาหา แล้วพูดกับลูกว่า “ลูกพ่อ ลูกๆก็โตขึ้นทุกๆวัน ส่วนพ่อก็แก่ลงทุกวันๆ ตอนนี้พ่อจะให้ของมีค่ากับลูกๆทุกคน คนละหนึ่งอย่าง หรือไม่ก็เลือกเรียนวิทยายุทธิ์หนึ่งอย่างแทนก็ได้”
ลูกสาวของพญานกตื่นเต้นกันใหญ่ ค่อยๆเดินเข้าไปหาพญานกกับราชินีนกทีละตัวๆ บางตัวก็หยิบเอาของขวัญล้ำค่า บ้างก็เรียนวิทยายุทธิ์ เหยี่ยวฟ้าเรียนวิชาจับเหยื่อ เหยี่ยวกินปลาก็เรียนวิชาจับปลา นกคีรีบูนเรียนร้องเพลง นกขมิ้นได้รับเสียงอันไพเราะเป็นของขวัญล้ำค่าประจำตัว
ท้ายที่สุด พญานกเหลือของล้ำค่าสองอย่าง อย่างหนึ่งคือชุดกระโปรงสีดำหนึ่งชุด ซึ่งดูยังไงก็ไม่เป็นของล้ำค่าเลยแม้แต่น้อย อีกอย่างหนึ่งเป็นเสื้อพลอยขนนก เสื้อตัวนี้มีความวิเศษคือ สามารถพูดภาษามนุษย์ได้ คนที่ยังไม่ได้รับของวิเศษและวิชาคงเหลือเพียงเจ้าหญิงนกเอี้ยงกับเจ้าชายนกยูงนั่นเอง
พญานกพูดกับเจ้าหญิงนกเอี้ยงและเจ้าชายนกยูงว่า “ลูกรักของพ่อ ใครที่ได้ชุดขนนกพลอยล้ำค่านี่ไปก็สามารถสืบทอดราชบัลลังก์จากพ่อได้ และถ้าใครเรียนวิชาพูดภาษามนุษย์ คนนั้นก็ต้องเป็นทูตแห่งเมืองนกกับเมืองมนุษย์ แต่ว่าถ้าจะทำอย่างนั้นได้ก็ต้องคลุมชุดขนนกตัวนี้ด้วยจึงจะทำได้”
เจ้าชายนกยูงกับเจ้าหญิงนกเอี้ยงรู้สึกลำบากใจมาก ใครจะเลือกก่อนดี เพราะทั้งสองพี่น้องรักกันมาก จะขัดแย้งกันด้วยเรื่องเพียงแค่นี้ได้อย่างไร
เจ้าหญิงนกเอี้ยงพูดว่า “พี่ชายคะ พี่เลือกก่อนก็แล้วกัน”
เจ้าชายนกยูงพูดว่า “น้องหญิง น้องเลือกก่อนเถิด”
เจ้าหญิงนกเอี้ยงคิดไปคิดมาก็พูดขึ้นว่า “ก็ได้เจ้าค่ะ” เจ้าหญิงเดินวนรอบเสื้อพลอยขนนก แล้วก็หยิบเอาชุดที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ของล้ำค่าตัวนั้น กระโปรงสีดำก็แปลงกายเป็นขนนกสีดำทันที และเจ้าหญิงก็เรียนวิชาพูดภาษามนุษย์จากพญานก
พญานกถึงกับตกตะลึง เจ้าชายนกยูงรีบเข้าไปจับมือเจ้าหญิงนกเอี้ยงเอาไว้ แล้วก็พูดว่า “น้องหญิง เสื้อพลอยขนนกตัวนี้ควรจะเป็นของน้องตั้งแต่แรก ทำไมน้องไม่เอาล่ะ”
เจ้าหญิงนกเอี้ยงพูดว่า “ท่านพี่เจ้าคะ ท่านพี่มีความสามารถมากกว่าน้อง ก็ควรจะสืบทอดบัลลังก์ต่อจากท่านพ่อ รับตำแหน่งเป็นพระราชาแห่งนก”
เมื่อพญานกสิ้นลม เจ้าชายนกยูงก็สืบทอดบัลลังก์ต่อจากท่านพ่อ พญานกองค์ใหม่ส่งให้องค์หญิงนกเอี้ยงไปเป็นทูตติดต่อกับมนุษย์
มนุษย์ชอบนกเอี้ยงมาก เพราะพูดภาษามนุษย์ได้ เพราะว่ามันมีขนสีดำทั้งตัว มนุษย์ก็เลยเรียกชื่อมันใหม่ว่า “องค์หญิงขนดำ”
从前，世界上没有鸟类。百鸟王和王后生养了百鸟。八哥公主和孔雀王子都是他们的儿女，不过它们的羽毛都不是现在这个样子。
一天，百鸟王把儿女都叫到身边，他对百鸟说：”孩子们，你们都一天天地长大了，父王我也一天天地老了。你们每人都可以从我这里领取一样宝物，或者学到一样本领。”
百鸟王的儿女们都十分兴奋，他们依次走到父王和王后身边，或领取一样宝物，或学一样本领。老鹰学会了捕兽，鱼鹰学会了捕鱼，百灵学会了唱歌，黄莺得到了一副好嗓子……
最后，百鸟王只剩下一样宝物和一样绝技了，还有一件黑色衣裙，它根本称不上什么宝物。那件宝物是宝石般的羽衣，那样绝技是善讲人言的本领。没有得到宝物和绝技的只剩下八哥公主和孔雀王子了。
百鸟王对孔雀王子和八鸽公主说：”孩子们，谁要是得到宝石羽衣，谁可以继臣我得王位；谁要是学到讲人言的本领，谁就担任鸟类和人类交往的使者，但是那只能披那件黑衣服。”
孔雀王子和八哥公主为难了，谁先挑呢？公主和王子平日十分友爱，怎能为这事争先呢？
八哥公主说：”哥，你先挑吧！”
孔雀王子说：”妹，你先挑吧！”
八哥公主想来想说：”好的！”她绕过宝石羽衣，拿起那件根本称不上宝物的黑色衣裙披在身上，黑色衣裙立刻变成了黑色的羽毛，她向百鸟王学到了讲人话的本领。
百鸟都惊呆了。孔雀王子冲过去抓住八哥公主的手说：”我的好妹妹，这件宝石羽衣本该是你的呀，你为什么不要呢？”
八哥公主说：”哥，你的本事比我大，应该继承父王的位置，当百鸟之王。”
百鸟王死了。孔雀王子继承父位当了百鸟王。新百鸟王派八哥公主担任鸟类和人类之间交往的使者。
人们都很喜爱善解人意的八哥，因为她有一身黑色的羽毛，人们都亲切地叫她”黛翎公主”。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ