เด็กน้อยตามไปคิดบัญชีกับเจ้าหมีจอมขโมย แต่เจ้าหมีกลับพูดอย่างไม่สนใจใยดีว่า
“ข้าวโพดของแกถูกฉันกินจนเกลี้ยง แล้วยังไงเหรอ”
เด็กน้อย : แกจะต้องชดใช้
หมีจอมขโมย : แล้วถ้าฉันไม่ชดใช้ล่ะ
เด็กน้อย : งั้นฉันจะสั่งสอนให้แกรู้สึก
หมีจอมขโมย : ฉันขอเตือน ว่าให้แกยอมอดทนซะเถอะ เพราะฉันน่ะมีพลังมหาศาล
เด็กน้อย : ฉันเคยได้ยินมาเพียงว่าหมีโง่ ไม่เคยได้ยินว่าหมีมีกำลัง
เจ้าหมีได้ยินดังนั้นก็โมโหมาก ชี้ไปที่โม่หินขนาดใหญ่อันหนึ่งแล้วพูดว่า
“เดี๋ยวฉันจะเอาโม่หินอันนี้โยนลงภูเขา แกก็จะรู้เองว่าฉันมีพละกำลังมากแค่ไหน”
ว่าแล้ว เจ้าหมีก็แบกโม่หินขึ้นบ่า เดินอวดพลังไปบนทุ่งหญ้าหนึ่งรอบ แล้วก็โยนโม่หินกลิ้งลงภูเขาไป เสียงโม่หินกลิ้งลงเขาเสียงดังลั่น เจ้าหมียืดอกด้วยความภาคภูมิใจ
เด็กน้อยพูดว่า “ก็แค่แบกโม่หิน ไม่เห็นจะมีพลังมากมายตรงไหนเลย ถอนต้นไม้ขึ้นมาได้ ถึงจะเรียกว่ามีพลัง”
“งั้นแกก็คอยดูก็แล้วกัน”
เจ้าหมีจอมขโมยพูดจบก็วิ่งไปถอนต้นไม้ อึ๊บ ๆ ๆ ออกแรงสุดกำลัง จนสามารถถอนต้นสนขึ้นมาได้
เด็กน้อยบอกว่า “แกลากต้นไม้ไปไว้ที่ทะเลสาบน้ำทางทิศตะวันออกไหวมั้ยล่ะ ถ้าแกสามารถโยนลงไปในทะเลสาบ ให้ขอนไม้ลอยได้เหมือนเรือ ฉันก็จะเชื่อแก”
เจ้าหมีหน้าโง่ได้ยินดังนั้นก็ลากต้นไม้ไปทิ้งลงทะเลสาบ แต่ว่า พอคิดจะขึ้นมาจากทะเลสาบมันเหนื่อยจนไม่เหลือเรี่ยวแรง ในที่สุดมันก็จมน้ำหายต๋อมไปในทะเลสาบ เด็กน้อยรีบกระโดดลงน้ำไป รวบหูของเจ้าหมีโง่เอาไว้ได้ ลากมันขึ้นมาจากน้ำ แต่มันก็สำลักน้ำจนเต็มท้องเลย
หมีจอมโง่ร้องขอชีวิต และตกลงยอมทำตามที่เด็กน้อยบอก เด็กน้อยให้เจ้าหมีโง่เรียนลากเกวียนเหมือนวัว ช่วยเด็กน้อยไถนาเพาะปลูก เพื่อเป็นการชดใช้ค่าเสียหาย
一个孩子在山上种了一片苞米。苞米快要成熟的时候，被狗熊发现了。狗熊钻进苞米地吃了一些，扔了一些，糟蹋了一地。
孩子找狗熊去讲理。狗熊满不在乎地说：
“你的苞米是让我给糟蹋了，你能把我怎么样呢？”
孩子说：”我要你包赔。”
狗熊说：”我若是不包赔呢？”
孩子说：”那我就叫你知道知道我的厉害。”
狗熊说：”我劝你还是忍了吧，我有的是力气。”
孩子说：”我光听说狗熊傻，可没听说狗熊有力气。”
狗熊火了，指着一个磨盘大的石头说：
“等我把这块石头扔到山下去，你就知道我是不是有力气了。”
狗熊背起了磨盘石，故意在草地上走了一圈儿，顺着陡坡把石头扔下山去。磨盘石发出隆隆的巨响。狗熊得意地哼了一声。
孩子说：”背石头不算力气大，能拔下一棵树才算力气大。”
“那你就等着瞧吧！”
狗熊说着，吭哧吭哧拔起树来。费了九牛二虎之力，到底把一棵松树给拔下来了。
孩子说：”你能把松树拖到东边的湖里去吗？如果你能把树扔到湖里，让它像船一样漂起来，我就服你了。”
狗熊真的把大树拖到湖里了。可是，他已经累得筋疲力尽，站进湖里以后，本想爬到岸上来，却”扑通”一声落到水里去。孩子趁机跳过去，揪住狗熊的耳朵，把他的脑袋摁到湖里，灌了他一肚子水。
狗熊告饶了，答应了孩子的要求，给孩子赔偿：自己要当一头牛，学会拉犁，帮助那个孩子种地。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ