น้องหมีก็ชอบเตะฟุตบอลเหมือนกัน แต่ว่ามันวิ่งช้ามาก อุ้ยๆอ้ายๆ ตามลูกบอลไม่ทัน บางครั้งควรจะเตะบอลเข้าประตู แต่มันก็เตะออกนอกขอบสนามไปเสียนี่ พอต่อมาลูกบอลมาถึงน้องหมี ทุกคนก็ตะโกนว่า “บอลเสีย บอลเสีย” แต่น้องหมีก็ไม่โกรธ ก็เพราะว่าน้องหมีชอบเตะบอล ถึงแม้ว่าไม่มีใครส่งบอลให้น้องหมี แต่น้องหมีก็วิ่งไปมาๆอยู่ข้างหลัง
เมืองสัตว์น้อยน่ารักก่อตั้งทีมฟุตบอลขึ้น น้องหมีก็ไปสมัครเข้าร่วมทีมกับเขาด้วย
ทีมสีแดงเลือกนักฟุตบอล 10 คน ทีมน้ำเงินก็เลือกนักฟุตบอล 10 คน ไม่มีทีมไหนเลือกน้องหมีเลย
“ผมอยู่ทีมไหนเหรอฮะ” น้องหมีร้องถามด้วยความร้อนใจ
“แกน่ะเหรอ เป็นตัวสำรองก็แล้วกัน ฮิฮิ” เจ้าลิงเกเรหัวเราะเยาะ
“แล้วผมจะได้ลงสนามเตะบอลมั้ยฮะ” น้องหมีถามต่อ
“แน่นอน ไม่ว่าทีมไหนขาดคนขึ้นมาเมื่อไหร่ นายก็จะได้ลงเล่น” เจ้าลิงร้องตอบ
“อ๋อ ดีจังเลย” น้องหมีพึมพำๆด้วยความดีใจ
การซ้อมเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ทุกคนถอดเสื้อผ้ากองโตให้น้องหมีเฝ้า น้องหมีก็พับเสื้อผ้าแต่ละตัวเก็บให้เรียบร้อย แล้วก็กอดเสื้อผ้าเอาไว้ ตอนที่เพื่อนๆเตะบอล น้องหมีก็ตะโกนสุดแรงว่า “สู้ ๆ ” หมดแรงมากกว่าลงไปเตะบอลเองเสียอีก
บางครั้ง ลูกบอลลอยออกไปนอกสนามไกลๆ ไม่มีใครยอมวิ่งไปเก็บ ก็จะตะโกนเรียก “น้องหมี ช่วยเก็บบอลกลับมาหน่อยสิ” น้องหมีก็จะรีบวิ่งไปเก็บบอลมาทันที รีบวิ่งให้เร็วที่สุดเอาลูกบอลมาคืน เพื่อให้เพื่อนๆได้รีบเตะบอลต่อไป ทุกครั้งที่ทุกคนซ้อมบอลเสร็จ น้องหมีก็เหนื่อยจนหมดแรง
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ฝีเท้าของทีมฟุตบอลก้าวหน้าไปมาก ความสามารถในการวิ่งเก็บบอลของน้องหมีก็ดีขึ้นด้วยเช่นกัน ถ้ามีใครเรียก “น้องหมี ช่วยเก็บบอลมาให้หน่อย” น้องหมีก็จะรีบวิ่ง “เฟี้ยว” ไปเก็บมาให้ได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็เตะลูกบอลไปให้ผู้รับ แถมยังเตะได้อย่างแม่นยำด้วยนะ เพื่อนพากันชมน้องหมี “อืม ความสามารถในการเก็บบอลของนานดีขึ้นทุกวัน” น้องหมีได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ เหอๆ ๆ ด้วยความชอบใจ
มาถึงวันนี้ เป็นวันลงแข่งจริงแล้ว น้องหมีมาถึงสนามแต่เช้าก่อนใครเพื่อน เพราะว่าน้องหมีจะรีบมาฝึกซ้อมการเก็บบอลนั่นเอง
อันดับแรกน้องหมีเตะบอลออกไปจากเส้นขอบสนาม “นี่เป็นบอลที่เจ้าโฮ่งเตะออก ตุ๊บ” แล้วน้องหมีก็วิ่งตามลูกบอล ตะโกนบอกว่า “ลูกบอลเก็บมาแล้ว ตุ๊บ” แล้วน้องหมีก็เตะบอลเข้าสู่สนาม
“นี่เป็นบอลที่เจ้าเหมียวเตะออก ตุ๊บ” แล้วน้องหมีก็วิ่งตามลูกบอล ตะโกนบอกว่า “ลูกบอลเก็บมาแล้ว ตุ๊บ”
เตะไปเตะมา จนน้องหมีลืมเรื่องราวทุกอย่าง
เพื่อนๆมาถึงกันแล้ว “ว้าว การฝึกเก็บบอลของน้องหมี ฝึกแบบนี้เองหรือนี่” เพื่อนๆยืนมองด้วยความตะลึง
“น้องหมีเตะบอลเข้าประตูได้มั้ย” เจ้าลิงร้องถาม
“เดี๋ยวฉันลองดู” น้องหมีพูดจบก็โยนบอลลงที่เท้า แล้วก็ “ตุ๊บ” เตะบอลเข้าประตูอย่างแม่นยำ
“โอ้โห ช่างเป็นนักบอลที่วิเศษจริงๆเลย” เพื่อนๆต่างพากันชมน้องหมีกันใหญ่
“นี่ๆ มาเป็นสมาชิกในทีเราสิ”
เพื่อนๆต่างพากันแย่งน้องหมีไปเป็นสมาชิกในทีมฟุตบอลของตัวเอง
“อ้อ ฉันต้องเก็บบอลน่ะ” น้องหมีตอบอย่างเกรงใจ
“เฮ้อ ไม่น่ามองข้ามน้องหมีเลย คิดถึงตอนที่พวกเราใช้น้องหมีวิ่งไปวิ่งมาเก็บลูกบอล เพื่อนๆต่างรู้สึกผิดอย่างมาก”
“เฮ้ พวกเราเปลี่ยนกันเป็นคนเก็บบอลก็แล้วกัน” เจ้าลิงออกความเห็น
“ถ้างั้น ฉันควรจะไปอยู่ในทีมไหนล่ะ” น้องหมีถาม
“อิอิ ง่ายนิดเดียว ครึ่งแรกนายเตะทีมแดง ครึ่งหลังก็เตะทีมน้ำเงิน” เจ้าลิงออกความคิด
“อ๋อ ที่แท้ตัวสำรองก็เป็นแบบนี้นี่เอง” น้องหมีพูดด้วยความดีใจ เพื่อนๆต่างพากันหัวเราะชอบใจอย่างมีความสุข
小动物们常常在一起踢足球。 小熊也喜欢踢足球，不过他跑得很慢，常常追不上球。有时球该往球门里踢，他会一脚踢到界外去。后来球一到他的脚下，大家就喊：”臭啊！臭啊！”可是小熊不生气，他就是喜欢踢足球。别人不把球传给他，他就跟在别人后面跑来跑去。
小动物村成立足球队了，小熊也去报名。红队挑了10名队员，蓝队挑了10名队员，哪个队也没挑小熊。
“我算哪个队的队员呢？”小熊着急地问。
“你呀，当候补队员吧！嘻嘻！”小猴说。
“我能上场踢球吗？”小熊问。
“当然啦，不管哪个队缺人，你都可以上场！，小猴说。
“噢，太好啦！”小熊听了很高兴。
训练开始了。
大家把一大堆衣服交给他。小熊就把衣服一件件整理好，抱在怀里。别人踢球的时候，他就拼命地喊”加油”，真比他自己踢球还要卖力呢：
有时候，球被踢到界外好远好远的地方，谁也不高兴去捡，就喊：”小熊，帮忙把球捡回来！”小熊马上就跑去捡。尽可能地跑得快点，好让大伙儿赶快接着踢。每次大家练完了球，小熊也累得要命。
日子一天天地过去了，大伙儿的球艺进步得快，小熊捡球的本领也提高了不少。如果谁叫：”小熊，帮忙把球捡回来！”他就会飞跑过去，”啪”的一脚把球停下来，然后把球踢到人家的怀里，而且踢得绝对准确，大伙儿都夸他，”嗯，你捡球的本领真是越来越高啦 “小熊听了就憨憨地笑。
这天要正式比赛了，小熊早早地来到球场。他要再练练捡球的本领。
他先一脚把球踢出了界外：”这是小狗踢的球：””——砰！”然后，他追上球说：”球捡回来啦！””——评！”又一脚把球踢回球场。
“这是野猫踢的球！””——砰！””球拾回来啦！”
踢呀，踢呀，他把什么都忘记了，小动物们也来了。哇，小熊捡球的本领原来是这么练的呀！大伙儿都看愣了。
“小熊，能把球踢到球门里吗？”小猴问。
“我试试吧 “小熊说完，把球”啪”的定在脚下，然后”砰”的一脚，踢进了球门。
“哈，真是个天才的足球队员呀 “大伙儿说。
“哎，来我们队踢球吧！”
“还是来我们队好！” 大伙儿七嘴八舌地说。
“噢，我还得捡球呢！”小熊有些为难地说。
咳，真不该看不起小熊呀！想到总是让小熊跑来跑去地捡球，大伙儿心里都有些歉意了。
“哎，大伙儿都轮流捡球就是啦！”小猴说。
“那，我该去哪个队踢球呢？”小熊问。
“嘻嘻，好办，好办。上半场你踢红队，下半场你踢蓝队！”小猴想了个好办法。
“哈，原来这就是候补队员呀！”小熊开心地说。大伙儿也笑了。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ