เจ้าแมวป่าซื้อปลา 5000 กรัม ยัดใส่เข้าไปในตู้เย็นจนเต็ม เอาอะไรมาแช่อีกดีนะ เจ้าแมวป่าคิดไปคิดมา ก็เอาของในบ้านที่แช่ตู้เย็นได้เอามายัดใส่ตู้เย็นจนแน่น
ในหมู่บ้านนี้ ฉันซื้อตู้เย็นเป็นคนแรกเลยเชียวล่ะ เจ้าแมวป่าคิดอย่างภาคภูมิใจ ฉันจะต้องให้ทุกคนรู้ว่าฉันซื้อตู้เย็น
ว่าแล้ว เจ้าแมวป่าก็ตัดสินใจย้ายตู้เย็นออกไปตั้งไว้ที่ประตูหน้าบ้าน แล้วก็ยืนพิงตู้เย็นไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว “ถ้าไม่ทำแบบนี้ ใครจะรู้ว่าฉันซื้อตู้เย็นล่ะ” เจ้าแมวป่าคิดอยู่ในใจ
ปกติ แถวนี้จะมีคนเดินผ่านไปผ่านมาไม่ขาดสาย แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่มีใครผ่านมาเลยสักคนนะ เจ้าแมวป่าร้อนรนมาก
ในที่สุด ก็มีเจ้าแมวลายเดินผ่านมา เจ้าแมวลายก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินดุ่มๆอย่างรีบร้อน ไม่ได้หันมามองตู้เย็นเลยสักนิด เจ้าแมวป่าเห็นดังนั้นก็ทนไม่ได้ ยื่นมือไปเรียกเจ้าแมวลาย
“เฮ้ย พรรคพวก”
“อุ๊ย..” เจ้าแมวลายอุทานด้วยความตกใจ
“มองมาทางนี้หน่อย ฉันซื้อตู้เย็นมาใหม่ด้วยล่ะ นี่เป็นเครื่องแรกของหมู่บ้านเราเลยเชียวนะเนี่ย” เจ้าแมวป่าร้องอวดอย่างภาคภูมิใจ
“ตู้เย็นเอาไว้ทำอะไรเหรอ ” เจ้าแมวลายมองดูไอ้เจ้าของที่ไม่เคยเห็นมาก่อนด้วยความฉงน
“แกนี่ช่างซื่อบื้อจริงๆเลย ตู้เย็นก็เอาไว้แช่ของน่ะสิ มีตู้เย็นแล้ว ก็จะมีปลาสดให้กินได้ทุกเวลาเลยนะ” พูดจบเจ้าแมวป่าก็เปิดประตูตู้เย็น หยิบเอาปลาออกมาหนึ่งตัว แล้วก็แทะปลาจุ๊บจั๊บๆ ราวกับว่าไม่เคยกินปลาที่สดใหม่ขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
เจ้าแมวลายยืนน้ำลายหก เช็ดน้ำลายมองดูอยู่ใกล้ๆ อย่างน่าสงสาร เจ้าแมวป่าอดสงสารไม่ได้ ก็เลยหยิบเอาปลาออกมาจากตู้เย็นอีกหนึ่งตัว “เอ้า เจ้าแมวลาย แกลองชิมดูสิ”
“อื้มหือ อร่อยๆ ๆ ก็คงมีแต่คนที่มีความรู้อย่างแกนี่ล่ะ ถึงจะคู่ควรได้ใช้ตู้เย็น” เจ้าแมวลายพูดประจบประแจง
เจ้าแมวลายกินอิ่ม เรอเฮือกหนึ่งแล้วก็เดินจากไป เจ้าแมวป่ารู้สึกเบิกบานใจมาก ๆ “อืม…ยังไงก็มีคนรู้แล้วล่ะว่า ฉันมีตู้เย็นแล้ว”
สักครู่ ก็มีเจ้าแมวขาวเดินผ่านมา
“เฮ้ย…ดูนี่สิ ฉันซื้อตู้เย็นใหญ่มานะ ” เจ้าแมวป่า หง่าว ๆ อวดเพื่อนเสียงดังลั่น
“ตู้เย็นเหรอ” เจ้าแมวขาวเดินมา แล้วก็ลูบๆคลำๆ ตู้เย็น แล้วก็พูดอย่างผู้ชำนาญว่า “อ๋อ..ฉันรู้จักของสิ่งนี้ดี”
“อ้า…ในที่สุดก็มีคนรู้จักจนได้ นี่เป็นของที่วิเศษที่สุดเลยเชียวนะ” เจ้าแมวป่าเปิดประตูตู้เย็นออกแล้วก็ร้องอวดเจ้าแมวขาวว่า “ดูนี่สิ ปลาสดเยอะแยะเชียวล่ะ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องกินปลาแล้วล่ะนะ”
เจ้าแมวขาวตาลุกวาวเมื่อเห็นปลาที่กองอยู่เต็มตู้เย็น มีแต่ของดีๆทั้งนั้น “อืม…ปลาแช่แข็ง….รสชาดเป็นยังไงเหรอ น่าจะไม่ค่อยเหมือนเดิมนะ” เจ้าแมวขาวทำตาเจ้าเล่ห์ แล้วก็ยื่นจมูกไปดมปลาในตู้เย็น “จะสดหรือไม่สด ฉันได้ชิมดูสักหน่อยก็รู้แล้วล่ะ”
“ก็ต้องสดอยู่แล้ว ” เจ้าแมวป่าหยิบปลาออกมาให้เจ้าแมวขาวชิม
“รดชาดเป็นไงบ้าง” เจ้าแมวป่ายืนจ้องใจจดใจจ่อรอคำตอบ
รดชาดก็…..ไม่เลวนะ ตู้เย็นนี่ดีจริงๆเลยนะ “เจ้าแมวขาวยืนยันหนักแน่น”
เจ้าแมวป่าถอนหายใจเฮือกด้วยความโล่งใจ
ไม่นานก็มีคนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะขึ้นเรื่อยๆ ต่างพากันมามุงดูตู้เย็นใหม่ของเจ้าแมวป่า เจ้าแมวป่าก็เรียกให้ทุกคนมาดูตู้เย็นด้วยความดีอกดีใจ พลางแนะนำข้อดีของตู้เย็น พลางหยิบปลาออกมาจากตู้เย็นให้ทุกคนได้ชิม
พลบค่ำแล้ว เจ้าแมวป่าก็เลื่อนตู้เย็นกลับเข้าบ้าน
ตู้เย็นที่เต็มแน่นไปด้วยปลาสด ตอนนี้โล่งไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง “แม้จะเหนื่อยหน่อย แต่ให้ทุกคนได้เห็นตู้เย็นของฉัน ก็คุ้มค่านะ” เจ้าแมวป่าคิดอยู่ในใจ
ทันใดนั้น ก็มีเสียงเอะอะมาจากหน้าประตูบ้าน เจ้าแมวป่าเปิดประตูออกดูถึงกับตกตะลึง แมวในหมู่บ้านทั้งผู้เฒ่าผู้แก่ ลูกเล็กเด็กแดงยืนต่อแถวยาวอยู่หน้าประตูบ้าน
“มีอะไรกันน่ะ” เจ้าแมวป่าร้องถาม
“พวกเราอยากลองชิมปลาสดๆ ในตู้เย็นดูน่ะ”
“ใช่ๆ ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย หิวจะตายอยู่แล้ว”
แมวทั้งหลาย พากันร้องเหมียวๆ ๆ เจี๊ยวจ๊าวไปหมด
เจ้าแมวป่าก็รู้สึกอ่อนล้าขึ้นมาทันที
野猫买了一个大冰箱。冰箱是最大的那种，涂着淡绿的漆，上上下下有好几层，能放好多好多的东西。
野猫买来5千克鱼塞进冰箱里。”再冰点什么呢？”野猫想了想，又把家里所有能冰的东西都装了进去。大冰箱一下子塞得满满的。
“买冰箱我在村里可是头一个呀，”野猫得意地想，”我得让大家都知道我买了一个大冰箱！”
野猫决定把大冰箱搬出去，放在门口正对着马路的地方。野猫紧靠着大冰箱，一步也不离开。”不这样谁会知道这是我的冰箱呢！”野猫想。
平时，这里来来往往的总不断人，可今天总也不见人来，野猫等得好心急呀！
终于，路口走来一只花猫。花猫只顾匆勿忙忙地赶路，根本就没朝冰箱看。野猫忍不住伸长脖子大叫起来：
“嘿，伙计！”
“啊？！”花猫吓了一大跳。
“往这儿瞧：我买了个大冰箱！这在我们村可是头一个呀！”野猫说。
“冰箱？能做什么？”花猫奇怪地打量着这个从未见过的玩艺儿。
“你真傻：冰箱能冰东西呀：有了它，随时都能吃到新鲜鱼呢！”野猫拉开冰箱拎出一条鱼。他呱唧呱唧啃着冰鱼，好像这辈子都没吃过这么新鲜的鱼。
花猫擦了擦淌到嘴边的口水，有点难为情。野猫有点不忍心了，又从冰箱里拎出一条冰鱼：”花猫，请尝尝鲜吧！”
“呀，好吃！只有像您这样有知识的人才配用冰箱呢！”花猫讨好地说。
花猫打着饱嗝走了，野猫也很开心，”嗯，总算有人知道我有冰箱啦！”
没多久，又来了一只白猫。
“嘿，瞧呀！我买了个大冰箱！”野猫又大叫起来。
“冰箱？”白猫走过来东摸摸西瞧瞧，然后挺内行地说：”啊，我知道这东西。”
“哈，终于有个识货的啦！这可是个最最棒的东西呢！”野猫把冰箱门拉开，对白猫说，”瞧，能冰多少鲜鱼呀，吃鱼不用愁呢！”
看到冰箱里塞得满满的，全是好东西，白猫的眼睛都发亮了：”唔，冰鱼……味道怎样？相差些吧？”白猫胶着眼，使劲吸了吸鼻子，”是不是新鲜，我一尝就知道！”
“肯定新鲜的！”野猫又拎出一条鱼送给了白猫。
“味道怎样？”野猫盯着白猫的嘴巴，很紧张地问。
“味道嘛……不错的，冰箱是个好东西呀！”白猫很肯定地说。
野猫松了一口气。
走过这儿的人越来越多了，大家都围过来看野猫买的大冰箱。野猫热情很高地请大家看冰箱，介绍冰箱的用处，然后弄条鱼或者别的什么给人家尝尝。
天黑的时候，野猫把大冰箱搬回了家里。
白天满满的冰箱已经空空荡荡了。”虽然有点累，可别人都说我的大冰箱好呢，还是值得的！”野猫这么想。
突然，门外传来一阵吵闹声。野猫开开门愣住了：野猫村的老猫带着一家老小在他的门口排起了长长的队伍。
“出什么事了？”野猫问。
“我们还想尝尝冰箱里的鲜鱼！”
“是呀，是呀！””晚饭没吃，真饿呀！”
小猫们七嘴八舌地说。
野猫突然觉得很累很累。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ