ราวศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล เขาได้รับมอบหมายให้ไปดูแลอำเภอแห่งหนึ่ง ซึ่งมีปัญหาน้ำท่วมบ่อย
เมื่อซีเหมินป้าถึงเมืองจึงเรียกพวกผู้ใหญ่บ้านมาสอบถามว่าได้รับความเดือดร้อนอย่างไรบ้าง ปรากฏว่าสิ่งที่พวกผู้ใหญ่บ้านกลัวกลับมิใช่ภัยน้ำ แต่เป็นหมอผีกลุ่มหนึ่งซึ่งบังคับให้ชาวเมืองส่งหญิงงามไปโยนทิ้งแม่น้ำหวางเหอเพื่อสังเวยแก่เทพเจ้าแห่งท้องทะเล ป้องกันการเกิดอุทกภัย
หมอผีเหล่านี้ยังขูดรีดภาษีจนชาวบ้านได้รับความเดือดร้อน แต่ต้องยอมทำตามเพราะกลัวน้ำท่วม
ซีเหมินป้าฟังแล้วไม่พูดอะไร พวกผู้ใหญ่บ้านจึงคิดว่าขุนนางคนนี้คงไม่กล้าวัดกำลังกับพวกหมอผี เหมือนขุนนางคนอื่นๆที่ผ่านมา
ครั้นถึงวันสังเวยหญิงสาว ทุกคนกลับต้องแปลกใจเมื่อเห็นซีเหมินป้าพาทหารมาร่วมงานพิธีด้วย
ขุนนางแห่งเว่ยเดินไปดูหน้าหญิงสาวที่จะถูกสังเวยแล้วบอกว่า “ผู้หญิงคนนี้ไม่สวยพอ ส่งไปก็เกรงว่าจะทำให้เทพเจ้าโกรธ อย่ากระนั้นเลย เราจะส่งท่านหัวหน้าหมอผีไปเจรจาขอให้เทพเจ้ารออีกสักหน่อย เพื่อมีเวลาหาผู้หญิงที่สวยขึ้น”
จากนั้นเหล่าทหารก็จับหัวหน้าหมอผีโยนลงแม่น้ำอันเชี่ยวกรากท่ามกลางความตกใจของทุกคน
พวกหมอผีพากันแตกตื่นรวนเร แต่ไม่กล้าทำอะไรเพราะหัวหน้าใหญ่ถูกกำจัดไปแล้ว
ซีเหมินป้ารอสักพักก็บอกว่า “ท่านหัวหน้าหมอผีชราแล้ว เวลาเดินทางจึงงกๆเงิ่นๆไม่กลับจากส่งข่าวเสียที อย่ากระนั้นเลยเราจะส่งท่านผู้ช่วยลงตามไปด้วย” จากนั้นเขาให้ทหารจับผู้ช่วยหัวหน้าหมอผีโยนแม่น้ำไปอีกหลายคน
คราวนี้กลุ่มหมอผีตกใจอย่างหนัก พากันก้มกราบซีเหมินป้า บอกว่าพวกตนผิดไปแล้ว อย่าจับพวกตนโยนลงไปเลย เทพเจ้าแม่น้ำไม่มีจริงหรอก
ประชาชนที่มุงดูอยู่โดยรอบถูกพวกหมอผีกดขี่มานานก็พากันโห่ร้องด้วยความสะใจ
ในลักษณะนี้ซีเหมินป้าจึงสามารถกำจัดประเพณีงมงายที่ทำลายชีวิตหญิงสาวไปมากมาย และใช้การชลประทานขจัดภัยน้ำท่วมอย่างจริงจัง
ด้วยผลงานดังกล่าวทำให้มีคนรักซีเหมินป้ามาก จึงมีการแต่งเพลงสรรเสริญเขา ขับร้องเล่าเรื่องราวนี้มาจนปัจจุบัน
Facebook : พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ – เชษฐา