“ท่านกินเถิด ท่านเสือโคร่ง” เสียงพูดนั้นดังออกมาจากเงามืด
ฮึ่ม มาเจอเจ้างั่งเข้าแล้ว เสือโคร่งย่องเข้าไป “’งั่ม” งับเข้าเต็มแรง
“โอ๊ย ๆ อูย ๆ เจ็บปากจะตายอยู่แล้ว เอ๊ะ ๆ แกเป็นใครกัน” เสือโคร่งร้องเจ็บปาก
“ฮ่า ๆ ใครใช้ให้แกตะกละล่ะ ฉันคือเม่นขนแหลมไงล่ะ”
“อูย…ฉันกินผิดตัวซะแล้ว” แล้วเสือโคร่งก็เดินปากบิดเบี้ยวจากไป เพราะเสือโคร่งรู้ว่า บนตัวน้องเม่นมีขนแหลมคมและแข็งมาก
เสือโคร่งเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ฟู่ ๆ ๆ มีเสียงขยุกขยิกดังมากจากพงหญ้าอีกแล้ว เอ๊ะ มีเงาดำตะคุ่มๆ เสือโคร่งเห็นดังนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ ๆ แล้วก็คำรามเสียงดัง “โฮ่ง…แกคือเม่นหรือเปล่า”
“ไม่ใช่” “โคร่ง….ข้าจะกินเจ้า…. ”
“เจ้ากินเถอะ เจ้าเสือโคร่ง” เสียงตอบดังออกมาจากเงาดำๆในพงหญ้า
ฮึ่ม เจอเจ้างั่งเข้าอีกแล้ว เสือโคร่งย่องเข้าไป “งั่มๆ ๆ ” อ้าปากงับเต็มแรง
“โอ้ย…อูย…เจ็บปากจะตายอยู่แล้ว แกเป็นใครกันน่ะ”
“ฮ่าๆ ใครใช้ให้แกตะกละอย่างงี้ล่ะ แกรู้จักแต่เม่นขนแหลม แกยังไม่รู้จักเม่นกินมดล่ะสิ”
“โอ้ย…อูย…ฉันกินผิดตัวอีกแล้วหรือนี่” เสือโคร่งแสยะปาก แล้วก็เดินจากไป ตอนนี้เสือโคร่งรู้แล้วว่า บนตัวของเม่นกินมดก็มีขนแหลมเหมือนกับตัวเม่น กินไม่ได้เด็ดขาด
เสือโคร่งเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ฟู่ๆ ๆ มีเสียงแว่วมาจากเนินเขานั่น เอ๊ะ มีเงาตะคุ่มๆ อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว เสือโคร่งเห็นดังนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไป ร้องถามว่า “เจ้าคือเม่นใช่หรือเปล่า”
“ไม่ใช่” “แล้วเป็นเม่นกินมดหรือเปล่า”
“ไม่ใช่” “ดีเลย ข้าจะกินแก…งั่มๆ…”
“ท่านกินข้าเลย ท่านเสือโคร่ง” เสียงดังออกมาจากเงามืด
เอ้อ เฮ่อ ๆ เจอเจ้างั่งเข้าให้อีกแล้วเหรอเนี่ย เสือโคร่งย่องเข้าไป “งั่มๆ ”
“อูย…โอ้ย…แกเป็นใครกันน่ะ” เสือโคร่งตะโกนถามด้วยความเจ็บปวด
“ฮ่า ๆ ๆ แกรู้จักแต่เม่นขนแหลม เม่นกินมด ทำไมไม่คิดว่าเม่นทั่วไปก็มีขนแหลมกันทั้งนั้น” เสียงหัวเราะดังออกมาจากเงามืด
“เฮ้อ เอาไปเอามา ฉันนี่เองที่เป็นไอ้งั่ง ทำไมถึงลืมเม่นไปได้” ฟ้าเริ่มสว่างแล้ว เสือโคร่งก็ได้แต่แยกเขี้ยวเดินดุ่มๆกลับเข้าถ้ำไป
หมายเหตุ : ในนิทานเรื่องนี้ สัตว์ที่มีขนแหลมคือเม่น แต่ด้วยเหตุที่เม่นมีหลายพันธุ์ ภาษาจีนมีคำเรียกชื่อต่างๆกันไป ในนิทานเรื่องนี้มี 刺猬 cìwei คือเม่น 针鼹 zhēnyǎn คือเม่นกินมด มีปากยาว 豪猪 háozhū คือเม่นชนิดหนึ่ง ปากและจมูกสั้นเหมือนหมู ทั้งสามอย่างเป็นสัตว์ที่มีขนแหลมจำพวกเม่นทั้งหมด
夜，静悄悄。一只大老虎从洞里跑出来找吃的。窸窸窣窣，窸窸窣窣，树丛里有声音。咦，有团黑影。大老虎很高兴，哈，这下我有吃的啦！它悄悄跑过去，大吼一声：”啊——呜，我要吃了你！”
“你吃吧，大老虎！”那黑影发出声音。
嘿，碰到一个傻瓜！大老虎扑过去，”啊呜”一大口。
“哎哟，哎哟，嘴巴痛死了！哎……哎……你是谁呀？”大老虎痛得叫起来。
“哈，谁让你嘴馋，我是刺猬。”
“哎哟，哎哟，我找错人了。”大老虎歪着嘴走了。她知道刺猬身上有尖尖的硬刺。
大老虎一步一步往前走。窸窸窣窣，窸窸窣窣，草丛里有声音。咦，又有团黑影。它悄悄跑过去，大吼一声：”你是刺猬吗？”
“不是。”
“啊——呜，我要吃了你！”
“你吃吧，大老虎！”那黑影发出声音。
嘿，又碰到一个傻瓜！大老虎扑过去，”啊呜”一大口。
“哎哟，哎哟，嘴巴痛死了！哎……哎……你是谁呀？”
“哈，谁让你嘴馋，你只知道刺猬，还不知道有针鼹吧！”
“哎哟，哎哟，我又找错人了。”大老虎咧着嘴巴走了。她知道针鼹身上布满了刺，可不好惹。
大老虎一步一步往前走。窸窸窣窣，窸窸窣窣，山坡下有声音。咦，又出现一团黑影。大老虎悄悄跑过去，大吼一声：”你是刺猬吗？”
“不是。”
“你是针鼹吗？”
“不是。”
“好，啊——呜，我要吃了你！”
“你吃吧，大老虎！”那黑影发出声音。
嘿，这又是一个傻瓜！大老虎扑过去，”啊——呜”一大口。
“哎哟，哎哟，你是谁呀？”大老虎痛得大叫起来。
“哈哈，你只知道针鼹、刺猬，怎么不想想豪猪也有刺呀！”那黑影大笑着说。
“唉，唉，搞了半天儿，我自己才是一个大傻瓜，怎么把豪猪也忘了。”这时，天快亮了，大老虎只好饿着肚子，咧着嘴巴回到洞里睡觉去了。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ