Posted on November 2, 2020 by adminเสือหาอาหาร 大老虎找吃的 กลางคืน ดึกสงัด เสือใหญ่ตัวหนึ่งเดินออกมาจากถ้ำเพื่อหาอาหาร “ฟู่ ๆ ๆ ” มีเสียงดังมาจากพงหญ้า เอ๊ะ มีเงาดำตะคุ่มๆ เสือดีใจมาก ฮ่าๆ คราวนี้ฉันมีอาหารกินแล้ว ทันใดนั้นมันก็ค่อยๆวิ่งไปที่จุดหมาย คำรามเสียงดัง โคร่ง….. ข้าจะกินเจ้า….โคร่ง….“ท่านกินเถิด ท่านเสือโคร่ง” เสียงพูดนั้นดังออกมาจากเงามืดฮึ่ม มาเจอเจ้างั่งเข้าแล้ว เสือโคร่งย่องเข้าไป “’งั่ม” งับเข้าเต็มแรง“โอ๊ย ๆ อูย ๆ เจ็บปากจะตายอยู่แล้ว เอ๊ะ ๆ แกเป็นใครกัน” เสือโคร่งร้องเจ็บปาก“ฮ่า ๆ ใครใช้ให้แกตะกละล่ะ ฉันคือเม่นขนแหลมไงล่ะ”“อูย…ฉันกินผิดตัวซะแล้ว” แล้วเสือโคร่งก็เดินปากบิดเบี้ยวจากไป เพราะเสือโคร่งรู้ว่า บนตัวน้องเม่นมีขนแหลมคมและแข็งมากเสือโคร่งเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ฟู่ ๆ ๆ มีเสียงขยุกขยิกดังมากจากพงหญ้าอีกแล้ว เอ๊ะ มีเงาดำตะคุ่มๆ เสือโคร่งเห็นดังนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ ๆ แล้วก็คำรามเสียงดัง “โฮ่ง…แกคือเม่นหรือเปล่า”“ไม่ใช่” “โคร่ง….ข้าจะกินเจ้า…. ”“เจ้ากินเถอะ เจ้าเสือโคร่ง” เสียงตอบดังออกมาจากเงาดำๆในพงหญ้าฮึ่ม เจอเจ้างั่งเข้าอีกแล้ว เสือโคร่งย่องเข้าไป “งั่มๆ ๆ ” อ้าปากงับเต็มแรง“โอ้ย…อูย…เจ็บปากจะตายอยู่แล้ว แกเป็นใครกันน่ะ”“ฮ่าๆ ใครใช้ให้แกตะกละอย่างงี้ล่ะ แกรู้จักแต่เม่นขนแหลม แกยังไม่รู้จักเม่นกินมดล่ะสิ”“โอ้ย…อูย…ฉันกินผิดตัวอีกแล้วหรือนี่” เสือโคร่งแสยะปาก แล้วก็เดินจากไป ตอนนี้เสือโคร่งรู้แล้วว่า บนตัวของเม่นกินมดก็มีขนแหลมเหมือนกับตัวเม่น กินไม่ได้เด็ดขาดเสือโคร่งเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ฟู่ๆ ๆ มีเสียงแว่วมาจากเนินเขานั่น เอ๊ะ มีเงาตะคุ่มๆ อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว เสือโคร่งเห็นดังนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไป ร้องถามว่า “เจ้าคือเม่นใช่หรือเปล่า”“ไม่ใช่” “แล้วเป็นเม่นกินมดหรือเปล่า”“ไม่ใช่” “ดีเลย ข้าจะกินแก…งั่มๆ…”“ท่านกินข้าเลย ท่านเสือโคร่ง” เสียงดังออกมาจากเงามืดเอ้อ เฮ่อ ๆ เจอเจ้างั่งเข้าให้อีกแล้วเหรอเนี่ย เสือโคร่งย่องเข้าไป “งั่มๆ ”“อูย…โอ้ย…แกเป็นใครกันน่ะ” เสือโคร่งตะโกนถามด้วยความเจ็บปวด“ฮ่า ๆ ๆ แกรู้จักแต่เม่นขนแหลม เม่นกินมด ทำไมไม่คิดว่าเม่นทั่วไปก็มีขนแหลมกันทั้งนั้น” เสียงหัวเราะดังออกมาจากเงามืด“เฮ้อ เอาไปเอามา ฉันนี่เองที่เป็นไอ้งั่ง ทำไมถึงลืมเม่นไปได้” ฟ้าเริ่มสว่างแล้ว เสือโคร่งก็ได้แต่แยกเขี้ยวเดินดุ่มๆกลับเข้าถ้ำไปหมายเหตุ : ในนิทานเรื่องนี้ สัตว์ที่มีขนแหลมคือเม่น แต่ด้วยเหตุที่เม่นมีหลายพันธุ์ ภาษาจีนมีคำเรียกชื่อต่างๆกันไป ในนิทานเรื่องนี้มี 刺猬 cìwei คือเม่น 针鼹 zhēnyǎn คือเม่นกินมด มีปากยาว 豪猪 háozhū คือเม่นชนิดหนึ่ง ปากและจมูกสั้นเหมือนหมู ทั้งสามอย่างเป็นสัตว์ที่มีขนแหลมจำพวกเม่นทั้งหมด夜,静悄悄。一只大老虎从洞里跑出来找吃的。窸窸窣窣,窸窸窣窣,树丛里有声音。咦,有团黑影。大老虎很高兴,哈,这下我有吃的啦!它悄悄跑过去,大吼一声:”啊——呜,我要吃了你!”“你吃吧,大老虎!”那黑影发出声音。嘿,碰到一个傻瓜!大老虎扑过去,”啊呜”一大口。“哎哟,哎哟,嘴巴痛死了!哎……哎……你是谁呀?”大老虎痛得叫起来。“哈,谁让你嘴馋,我是刺猬。”“哎哟,哎哟,我找错人了。”大老虎歪着嘴走了。她知道刺猬身上有尖尖的硬刺。大老虎一步一步往前走。窸窸窣窣,窸窸窣窣,草丛里有声音。咦,又有团黑影。它悄悄跑过去,大吼一声:”你是刺猬吗?”“不是。”“啊——呜,我要吃了你!”“你吃吧,大老虎!”那黑影发出声音。嘿,又碰到一个傻瓜!大老虎扑过去,”啊呜”一大口。“哎哟,哎哟,嘴巴痛死了!哎……哎……你是谁呀?”“哈,谁让你嘴馋,你只知道刺猬,还不知道有针鼹吧!”“哎哟,哎哟,我又找错人了。”大老虎咧着嘴巴走了。她知道针鼹身上布满了刺,可不好惹。大老虎一步一步往前走。窸窸窣窣,窸窸窣窣,山坡下有声音。咦,又出现一团黑影。大老虎悄悄跑过去,大吼一声:”你是刺猬吗?”“不是。”“你是针鼹吗?”“不是。”“好,啊——呜,我要吃了你!”“你吃吧,大老虎!”那黑影发出声音。嘿,这又是一个傻瓜!大老虎扑过去,”啊——呜”一大口。“哎哟,哎哟,你是谁呀?”大老虎痛得大叫起来。“哈哈,你只知道针鼹、刺猬,怎么不想想豪猪也有刺呀!”那黑影大笑着说。“唉,唉,搞了半天儿,我自己才是一个大傻瓜,怎么把豪猪也忘了。”这时,天快亮了,大老虎只好饿着肚子,咧着嘴巴回到洞里睡觉去了。ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ