Posted on November 2, 2020 by adminวงดนตรีถังเหล็ก 铁皮桶乐队 ชนบทเล็กๆแห่งหนึ่ง มีถังเหล็กพักอยู่รวมกัน บ้างก็สูง บ้างก็เตี้ย บ้างก็อ้วนบ้างก็ผอม เสียงพูดของพวกเขา ดังกังวานถังเหล็กใบไหนอ้วนและใหญ่ ตีพุงอ้วนๆนั้น ก็จะร้องเสียงดัง “โป้ง ๆ ๆ ” ข้าเป็นพี่ใหญ่ พวกเจ้าต้องฟังข้าถังเหล็กตัวสูง ทั้งสูงทั้งเรียว ตีท้องผอมๆ ร้องเสียงดัง “ตงๆ ๆ ” ตัวฉันสูงเพรียว พวกเจ้าต้องฟังข้านะเจ้าถังเหล็กตัวน้อย ทั้งเล็กทั้งเตี้ย โผล่หน้ามา ร้องว่า “ติ๊งๆ ๆ” หนูเป็นน้องเล็ก พวกพี่ต้องฟังหนูนะถังเหล็กสามพี่น้องตะโกนเสียงดังทั้งวันทั้งคืน ไม่มีใครฟังใคร “โป้งๆ ๆ ตงๆ ๆ ติ๊งๆ ๆ ” ถังเหล็กทั้งหลายต่างคนต่างร้องเสียงดังแข่งกัน เสียงเอะอะน่าหนวกหูด๊อกเตอร์จิงโจ้ที่อยู่ใกล้ๆ ก็หนวกหูจนโรคหัวใจกำเริบ คุณนายจิ้งจอกก็หนวกหูจนนอนไม่หลับ ลูกของคุณหมีขาวก็หนวกหูจนร้องไห้โยเย ชาวบ้านทั้งหลายก็ปรึกษากันว่า จะพากันย้ายไปอยู่ที่อื่นอยู่มาวันหนึ่ง พวกถังเหล็กตะโกนจนเหนื่อยถึงหุบปากเงียบเสียงลงได้ จึงรู้สึกว่าบริเวณรอบๆ เงียบสงัด เกิดอะไรขึ้นเหรอ ด้วยความสงสัย พากันวิ่งออกมาดูข้างนอกเพื่อนๆ พากันย้ายออกไปหมดแล้ว หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านช่างเงียบเหงาเหลือเกิน “เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” บรรดาถังเหล็กมองหน้ากันด้วยความงุนงงถังพี่ใหญ่ร้องขึ้นมาว่า “เป็นเพราะพวกเราไม่ดีเอง วันๆ เอาแต่ร้องเอะอะโวยวาย รบกวนเพื่อนบ้าน จนไม่ได้พักผ่อน นอนหลับ”“ใช่จริงๆด้วย” เหล่าถังเหล็กรู้สึกเสียใจมาก“เรามาคิดหาวิธีให้เพื่อนๆ กลับมากันดีกว่า” ถังพี่ใหญ่ออกความคิด“พวกเรามาตั้งวงดนตรีกัน เล่นดนตรีให้เพื่อนๆฟัง เยี่ยมไปเลยล่ะ” ถังน้องเล็กเจื้อยแจ้วออกความเห็น“เป็นความคิดที่ดี” พี่น้องถังเหล็กพากันหัวเราะชอบใจอย่างมีความสุขเหล่าถังเหล็กมายืนเรียงแถวกันตามลำดับสูง เตี้ย อ้วนผอม พี่ถังใหญ่ เป็นผู้อำนวยเพลง ฝึกซ้อมกันด้วยความตั้งอกตั้งใจหลายวันต่อมา เหล่าถังพี่น้อง มารวมตัวกันที่สนามหมู่บ้าน เปิดการแสดงอย่างเป็นทางการ“ * * * ติ๊งๆตง ติ๊งๆ ตง โป้งๆ ๆ ตงๆ ๆ * * * ” เสียงเพลงไพเราะชื่นใจ ดังแว่วไปไกล เพื่อนๆพากันมาชมดนตรี หมู่บ้านที่เคยเงียบเชียบ กลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเป็นการขอบคุณการแสดงดนตรีของบรรดาถังเหล็ก ท่านด๊อกเตอร์จิงโจ้ก็หิ้วถังสีมาหนึ่งถัง ทาสีเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเหล่าถังเหล็ก คุณนายจิ้งจอกเอาผ้าแพรไหมมาพันคอให้กับนักดนตรี คุณหมีขาวมอบไม้ควบคุมเพลงให้กับผู้อำนวยเพลง เหล่านักดนตรีถังเหล็กก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที ต่างพากันกล่าวขอบคุณเพื่อนๆด้วยความดีใจเพื่อนๆก็กล่าวด้วยความดีใจว่า “ขอบคุณมากสำหรับเสียงเพลง และดนตรีที่แสนไพเราะ”ผู้คนในหมู่บ้านแห่งนี้ ไม่มีใครพูดถึงเสียงเอะอะโวยวายน่าหนวกหูนั้นอีกเลย มีเพียงเสียงดนตรีไพเราะจากคณะนักดนตรีถังเหล็กที่ยังคงความไพเราะไม่มีวันลืมเลือนเท่านั้น小镇上,有几只铁皮桶住在一起,他们有高有矮,有胖有瘦,讲起话来声音响响的。大铁皮桶又粗又壮,他拍着大肚皮,叫着:”哐哐哐,我是大哥哥,你们要听我的。”长铁皮桶又高又细,他伸着长脖子,叫着:”咚咚咚,我的个子高,你们要听我的。”小铁皮桶又矮又小,她挤过来,叫着:”当当当,我是小妹妹,你们要听我的。”白天吵,晚上吵,谁也不听谁的。”哐哐哐、咚咚咚、当当当……”几只铁皮桶吵成一团,声音又大又难听。住在隔壁的袋鼠博士被吵得犯了心脏病;狐狸太太被吵得睡不了觉;白熊先生的宝宝被吵得哇哇大哭。他们商量着,把家搬走了。终于有一天,铁皮桶们吵累了,都闭上了嘴。他们突然发觉周围静悄悄的。出了什么事?于是一齐跑出门去。朋友们全搬走了,小镇冷冷清清。”咦?这是怎么回事呢?”铁皮桶们你看我,我看你,弄不明白。大铁皮桶一拍脑袋,叫着:”是我们不好,只顾大吵大叫,影响了别人休息和睡觉。”“对,是这么回事。”大家很难过。“我们想个办法把朋友们请回来吧!”长铁皮桶说。“我们成立一支小乐队,给大家演唱,一定很捧的。”小铁皮桶说。“这个主意好!”大家都高兴起来。铁皮桶们按高矮胖瘦排好队,大铁皮桶当指挥,齐心合力地排练着。几天后,铁皮桶们来到小镇的广场上,正式演出了。“丁丁咚,咚咚丁,哐哐哐,当当当……”清脆好听的乐曲传得很远很远,朋友们纷纷跑来看演出,冷冷清清的小镇又热闹起来了。为了感谢铁皮桶乐队的演出,袋鼠博士提来一桶彩色油漆,为铁皮桶们穿上好看的演出服;狐狸太太用彩色丝带为铁皮桶们系上神气的领带;白熊先生送给大铁皮桶一根银白色的指挥棒。铁皮桶们又神气又漂亮,他们高兴地说:”谢谢你们!”朋友们也高兴地说:”谢谢你们带来的快乐和歌声!”小镇的人们谁也不记得曾经有几只爱吵闹的铁皮桶,而只记得有一支能带来快乐的铁皮桶乐队。ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ