ลูกหมีน้อยแสนดีใจ ตีลังกาม้วนไปม้วนมาอยู่บนสนามหญ้า
อยู่มาวันหนึ่งพ่อหมีพาลูกหมีไปที่ยวที่สวนสนุก ลูกหมีน้อยก็เอารองเท้ากีฬาสีน้ำเงินที่พ่อซื้อให้มาใส่ แต่ว่า ใส่ไปใส่มา ยังไงก็ใส่ไม่ได้
ลูกหมีน้อยยืนมองรองเท้าที่วางอยู่บนสนามหญ้า เสียอกเสียใจร้องไห้สะอึกสะอื้น พ่อหมีก็เลยเอารองเท้าคู่เก่ามาให้ใส่ แต่รองเท้าคู่เก่า พื้นสึกหมดแล้ว เดินไปเดินไป เจ้าลูกหมีเกือบจะลื่นหกล้มตั้งหลายครั้งแน่ะ วันนี้ลูกหมีไปเที่ยวไม่สนุกเลยสักนิดเดียว พ่อหมีน่ะเหรอ ก็เอาแต่ถอนหายใจเฮือก ๆ
อีกไม่นานก็ถึงหน้าร้อนแล้ว พ่อหมีก็จะพาลูกหมีไปเที่ยวชานเมือง ลูกหมีก็หารองเท้าแตะออกมาใส่ แต่พอเอาเท้าใส่เข้าไป ยังไงก็ใส่ไม่ได้ ลูกหมีโกรธมาก เอารองเท้าโยนทิ้งไปซะไกลเลย
พ่อหมีก็ได้แต่บอกว่า “หน้าร้อนนี่นา ไม่ต้องสวมรองเท้าก็ได้ โล่งสบายเสียอีก ”
ลูกหมีน้อยก็ได้แต่ทำตามพ่อเดินเท้าเปล่าไปเที่ยวชานเมืองกับพ่อ แต่ว่าเดินมากเกินไป ฝ่าเท้าก็เริ่มเจ็บ ขากลับบ้านพ่อหมีก็ต้องแบกลูกหมีกลับบ้าน พอมาถึงบ้านก็ใช้น้ำอุ่นประคบเท้าให้ลูกหมีน้อย ลูกหมีน้อยถึงค่อยยังชั่วขึ้น
ฤดูใบไม้ร่วงผ่านไป ฤดูหนาวมาถึง คุณยายหมีจะฉลองวันเกิด ลูกหมีน้อยดีอกดีใจยกใหญ่ พ่อหมีสวมเสื้อคลุมกันหนาวให้ลูกหมี แล้วก็สวมถุงมือให้ จากนั้นก็ค้นหารองเท้าบู๊ทที่ซื้อมาจะเอามาสวมให้กับลูกหมี แต่พอเอารองเท้าออกมาเทียบกับเท้าลูกหมีดู ก็ต้องร้องอย่างผิดหวัง โธ่เอ๋ย เท้าลูกหมีโตขึ้นอีกหนึ่งข้อแล้ว ลูกหมีเห็นดังนั้นก็ถึงกับร้องไห้โฮ……พ่อหมีมองดูเท้าของลูกหมี ก็อดไม่ได้ที่จะเคาะกะบาลตัวเอง บ่นว่า “เฮ้อ เจ้ารองเท้าเนี่ย รีบซื้อเร็วเกินไปไม่ได้เลยเชียว” เอาล่ะลูก ไม่ต้องร้องไห้ เดี๋ยวเราไปซื้อรองเท้าคู่ใหม่กัน พ่อหมีก็เข็นรถให้ลูกหมีนั่งไปซื้อรองเท้าที่ร้านขายรองเท้า
วันนี้เป็นวันที่ลูกหมีสวมรองเท้าบู๊ทคู่ใหม่ที่พ่อเพิ่งซื้อให้ กระโดดโลดเต้นด้วยความเบิกบานใจไปบ้านคุณยาย
ลูกหมีน้อยเล่าเรื่องที่พ่อซื้อรองเท้าให้ ให้กับคุณยายฟัง คุณยายได้ฟังก็หัวเราะจนตัวงอ
春天，真美丽。小熊过生日了。熊爸爸给他买了一双蓝色的运动鞋，一双白色的凉鞋，一双红色的靴子。
小熊好开心啊，在草地上骨碌骨碌翻起跟头来。
一天，熊爸爸带小熊到游乐场去玩。小熊找出那双蓝色的运动鞋。可是，他穿来穿去，怎么也穿不进去。
小熊看看躺在地上的运动鞋，伤心地吧嗒吧嗒直掉眼泪。爸爸让他穿着旧鞋子去玩，可是旧鞋子的鞋底磨得光光的，好几次小熊都差点儿摔胶呢。这天小熊玩得一点儿也不开心，熊爸爸呢，也一个劲地叹息。
夏天很快就到了，熊爸爸要带小熊去郊游，小熊找出那双凉鞋，可是他往脚上套了好几次，鞋子就是穿不进去。小熊气得把凉鞋扔得远远的。
熊爸爸说：”夏天嘛，不穿鞋也行，赤脚挺舒服的。”
小熊只好赤脚跟着爸爸去郊游了，可是路走多了，脚心也疼起来。回家的时候，熊爸爸只好背着他。到了家里，又用热水给小熊焐焐脚，这样小熊才好受些。
秋天过去了，冬天到了，熊外婆要过生日了，小熊高兴极了。熊爸爸给他穿上大衣，带上手套，然后又找出春天给他买的那双靴子，可是拿出来一比画，哇，小熊的脚长出了一截！小熊一看，哇……大哭起来。熊爸爸看看小熊的脚，忽然，一拍脑袋，说：”我明白了，这鞋子呀，早买了不行。快，别哭了，咱们这会儿先去买鞋。”熊爸爸用小车推着小熊到鞋店去了。
这天，小熊穿上爸爸替他新买的靴子，一奔一跳地上外婆家去了。
小熊把爸爸买鞋的事儿告诉了外婆，外婆听了一个劲地笑，笑得腰也弯了。
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ