มีอยู่ครั้งหนึ่ง มันแบกแมงปอที่ตายแล้วออกมาจากพงหญ้า เดินไปไกลแปดพันลี้ ไม่ต้องตกใจ เพราะนี่เป็นการวัดระยะทางไกลแบบเมืองมด เมื่อมันลากแมงปอไปถึงที่หน้าประตูเมือง พระราชาแห่งเมืองมดก็ถึงกับตกใจ เอ่ยปากชมมดงานจอมพลังไม่หยุดปาก เจ้าช่างมีพละกำลังเหลือเกิน
ยังมีอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเป็นครั้งที่ทำเอาบรรดาประชาชนเมืองมดใจหายใจคว่ำไปตามๆกัน ก็คือ ในเมืองมดมีเสบียงอาหารที่ใหญ่มาก ในโกดังเก็บอาหารไว้เป็นจำนวนมาก อาหารกองสูงท่วมหัว สูงกว่ามดเป็นสิบๆเท่า
วันนั้น บรรดามดรวมแรงรวมใจกันลากช็อกโกแล็ตเข้าไปเก็บไว้ในโกดังเสบียงอาหาร ตั้งใจจะเอาไปกองทับๆกันขึ้นไป ไม่รู้ว่ามดตัวไหนไม่ระวัง ชนกองเสบียงพังครืนลงมา ข้าวโพดอบที่ตั้งอยู่บนยอดสุดกลิ้งตกลงมา อันตรายมาก เพราะมันมีน้ำหนักเป็นพันตันเลยล่ะ (แน่นอนว่า เป็นหน่วยวัดของเมืองมด) แต่กลับไม่ได้ตกมาทับมดแข้งขาหักเลยสักตัว
ในช่วงพริบตาแห่งอันตรายนี้เอง มดจอมพลังต๋าหลี่วิ่งขวางไว้ข้างหน้า ใช้ร่างกายที่กำยำล่ำสันกำบังข้าวโพดคั่วเม็ดนั้นเอาไว้ได้ มันตะโกนบอกเพื่อนว่า “รีบหนีไป” จนกระทั่งประชากรมดทุกตัวหนีออกจากพื้นที่อันตรายแล้ว มันจึงปล่อยมือ แม้จะเหนื่อยจนเหงื่อท่วมตัว แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิดเดียว ประชากรมดพากันล้อมเข้ามา เพื่อยกย่องมดจอมพลังผู้อุทิศตนเพื่อประชาชน
ต๋าหลี่ได้แต่ตอบว่า “เพื่อพวกเราทุกคน ไม่เป็นไรหรอก”
ไม่รู้ว่ามีมดช่างคิดตัวไหนไปกราบทูลพระราชาว่า เมืองมดของพวกเราจะต้องจัดการแข่งขันยกน้ำหนักเหมือนเมืองมนุษย์ พระราชาก็เห็นด้วย การแข่งขันยกน้ำหนักครั้งแรกของเมืองมด ก็ได้จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่และคึกคัก มดจอมพลังต๋าหลี่ก็ไม่ทำให้ประชาชนชาวมดผิดหวัง คว้าชัยชนะที่หนึ่งมาครอง และได้รับฉายาว่า “มดจอมพลัง”
เมื่อเจ้ามดจอมพลังได้รับเหรียญทองที่ส่องประกายแวววาว ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ในใจคิดว่า “เมื่อก่อนที่ฉันเคยลากแมงปอ เคยยันเม็ดข้าวโพดคั่วที่หล่นลงมา ใช้พลังมหาศาล ใครให้รางวัลฉันบ้าง อย่างมากก็แค่เอ่ยปากชมคนละคำสองคำ ฉันน่าจะเก็บแรงเอาไว้ยังจะดีเสียกว่า เก็บเอาไว้เวลาแข่งขัน ถ้าเอาพลังออกมาใช้หมดเสียก่อน พอถึงตอนแข่งขัน ไม่มีพลังก็พ่ายแพ้เขาหมดแน่”
ต๋าหลี่ เข้าใจผิดไปเองว่าเป็นวิธีที่ถูกต้อง นับแต่นั้นมา มันก็ไม่ยอมออกแรงทำงานเหมือนเมื่อก่อนอีกเลย
ตอนเริ่มต้น มันก็พยายามหางานเบาๆทำ เวลาที่ต้องออกแรงหนัก ๆ ก็แกล้งทำเป็นป่วย หรือไม่ก็ทำท่าออกแรง ไม่ยอมให้ตัวเองสูญเสียพลังงานแม้แต่น้อย
มันคิดว่า ฉันไม่โง่หรอกนะ ที่จะยินดีกับคำชมที่ไร้ประโยชน์ เหรียญทองแวววาว กับเงินรางวัลนั่นต่างหากล่ะถึงจะมีคุณค่าสำหรับฉัน
การแข่งขันยกน้ำหนักแห่งเมืองมดครั้งที่สองมาถึง มดจอมพลังต๋าหลี่ก็พกเอาความมั่นใจเต็มร้อยมาชิงชัยในครั้งนี้
แต่กลับผิดเกินคาด แม้แต่ครึ่งของสถิติยังทำไม่ได้ แล้วยังถูกนักกีฬาม้ามืดนอกสายตาที่ชื่อ
ซิงซิง มดงานที่วันๆเอาแต่ทำงาน แย่งตำแหน่งชนะเลิศไปครอง
เรื่องนี้สร้างความฮือฮาให้กับเมืองมดเป็นอย่างมาก เหล่าบรรดามดพากันแบกซิงซิงขึ้นเพื่อแสดงความยินดี จนพระราชามดมอบเหรียญรางวัลแก่มดจอมพลังตัวใหม่ ต๋าหลี่ก็ได้แต่หลบไปอยู่ในมุมมืด ร้องไห้โฮด้วยความเสียใจ
หลังจากนั้นมาหลายปี อดีตมดจอมพลังจึงเข้าใจว่า การฉกฉวยโอกาส เอารัดเอาเปรียบ ทำให้พลังในร่างกายสูญหายไปเรื่อยๆ ทำให้ต้องเสียตำแหน่งมดจอมพลังให้ผู้อื่นไปอย่างน่าเสียดาย
ต๋าหลี่ตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ เพื่อชิงตำแหน่งมดจอมพลังกลับคืนมา แล้วต๋าหลี่ควรจะทำอย่างไรดีเอ่ย
蚂蚁国的达里，是个有名的大力士。他能独自拖动比身体重六百倍的东西，别的蚂蚁拼着命，咬着牙，也只能拖动比自己身体重五百倍的东西。
一次，他居然从树丛里抱着一只死蜻蜓，走了八百里。别惊讶，这是按蚂蚁国的里程计算的。当他把蜻蜓拖到蚂蚁国洞口时，蚂蚁国国王都惊讶了，不住地夸他能干，力气大。
还有一次，那可真是惊险。在蚂蚁国里有一个很大的仓库，里面装有各类食品，食品码放得比蚂蚁们高出十几倍。
那天，蚂蚁们齐心协力把一块巧克力拖进仓库，想把它码上垛去。不知哪位蚂蚁不小心把垛碰倒了，垛顶的一个大米包顺势落下来，真不得了，足有几千斤重的物体（当然是蚂蚁国的重量）落下来，还不把蚂蚁们砸个折胳膊断腿的。
在这千钧一发的时刻，小蚂蚁达里一步向前，用坚实的身躯，顶住米包，他高喊着：”快闪开！”直到蚂蚁们逃离险区，才放下米包，尽管他累得浑身是汗，但丝毫没有伤着筋骨。蚂蚁们纷纷围上来，赞扬他的献身精神。
达里不住地说：”为了大家，没什么！”
不知哪位蚂蚁别出心裁，向蚂蚁国王建议，要像人类那样，举行全国性举重比赛，蚂蚁国王欣然同意，这第一次全国比赛当然场面宏大，热闹非凡，达里也真是不负众望，取得了全国轻重量级的举重冠军，获得蚂蚁国大力士称号。
当他拿到金光闪闪的奖脾时，心里异常激动。心想，以前我拖过蜻蜓，顶过下落的米包，卖了那么大的力气，谁给过我奖励？只是唾沫粘麻雀，用嘴夸两句而已。看来我应该注意节省力气，留着重大比赛时用，平时把力气用完，比赛时就没有了，那不吃了大亏。
达里自认为找到了做蚂蚁的真理，从此，再也不像以前那样卖力气地干活了。
开始时，时时处处找轻松活干，该他使力气的时候，不是装病，就是装装样子，不肯多花一点儿力气。
他想，我才不当傻瓜，听那没用的夸奖呢，那金光闪闪的奖牌，厚厚的奖金，才是最实惠的呢。
当全国第二次举重比赛开始的时候，蚂蚁达里自然信心十足，抱着重拿冠军，再获奖牌的愿望走上比赛场。
可是万万没想到，他连去年纪录的一半也没达到，而让平时不起眼的、默默劳动的黑黑得了冠军。
蚂蚁国轰动了，蚂蚁们高高举起星星向他祝贺，当蚁王向星星发授奖牌的时候，达里溜到一个角落里，哇哇大哭起来。
直到很久很久以后，蚂蚁达里才明白：投机取巧，处处偷懒，身上的力气会消失的，所以才失去了当大力士的资格。
达里决心重新开始，把大力士的称号夺回来，那么，他该怎么办呢？
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ