อยู่มาวันหนึ่ง เจ้าเจี๊ยกน้อยกำลังเล่นชิงช้าอยู่ มีลิงตาบอดตัวหนึ่งเดินเข้ามาขอเล่นด้วย เจ้าเจี๊ยกตะโกนเสียงดังว่า “ไปให้พ้น ฉันไม่อยากเล่นกับแกซะหน่อย”
เจ้าเจี๊ยกโยกชิงช้าสูงขึ้น ๆ โยกชิงช้าไปก็ร้องเพลงไป
“มังกรตาเดียว เที่ยวเล่นโคมไฟ ลา ลา ลา มองขวามองซ้าย มองเห็นทางเดียว”
ลิงตาบอดตัวนั้นโกรธมากจนเดินจากไป “อิอิอิ” เจ้าเจี๊ยกหัวเราะด้วยความกระหยิ่มในใจ
ขณะนั้นเอง ลิงขาเป๋ตัวหนึ่งก็เดินตรงมาหาเจ้าเจี๊ยก เจ้าเจี๊ยกก็ร้องเพลงว่า
“เป๋เอย ขาเป๋ๆ ข้างหนึ่งเขไป ข้างหนึ่งเขมา ลาลันลา”
ลิงขาเป๋ตัวนั้นมองเจ้าเจี๊ยกด้วยความโกรธ หันหลังกลับเดินจากไป “ฮ่า ๆๆ ” เสียงหัวเราะชอบใจของเจ้าเจี๊ยกดังไม่หยุด
เจ้าเจี๊ยกไกวชิงช้าไปมาๆอย่างเพลินใจ มองซ้ายมองขวา เอ๊ะ นั่นแน่ะ ทางโน้นมีลิงแก่หลังโก่งตัวหนึ่งกำลังนั่งเกาหลังให้กับลูกของมันอยู่ เจ้าเจี๊ยกก็ร้องเพลงขึ้นมาอีกว่า
“หลังตูงๆ เหมือนกับอูฐ แบกของไว้บนหลังตูงๆ ลาลันลา ”
ลิงหลังโก่งไม่หันมามองมันเลยสักนิดเดียว ได้แต่หันหลังแล้วก็เดินจากไป “ฮ่า ๆ ๆ” เจ้าเจี๊ยกหัวเราะชอบใจเสียงดังลั่น
ตุ๊บ！ เสียงเจ้าเจี๊ยกตกลงมาจากชิงช้า “โอ๊ยๆ ๆ ” เจ้าเจี๊ยกเจ็บนอนกองกลิ้งอยู่ที่พื้น
ลิงผู้เฒ่าหลังโก่งได้ยินเจ้าเจี๊ยกร้องไห้ครวญครางด้วยความเจ็บปวดก็รีบเดินเข้ามาดู ลิงตาเดียว กับลิงขาเป๋ก็เดินเข้ามาดู ช่วยกันพยุงเจ้าเจี๊ยกให้ลุกขึ้น แต่ว่า เจ้าเจี๊ยกขาหักเสียแล้ว ลิงผู้เฒ่าหลังโก่งช่วยเจ้าเจี๊ยกปฐมพยาบาล ลิงขาเป๋ช่วยเอาไม้มาดามให้ ส่วนลิงตาเดียวช่วยพันผ้าเข้าเฝือกให้
เวลาผ่านไปไม่นาน เจ้าเจี๊ยกก็ลุกขึ้นเดินได้เหมือนเดิมแล้ว มันไม่คิดเลยว่าตัวมันเองในตอนนี้ก็กลายเป็นลิงขาเป๋ไปเสียแล้ว ช่างน่าเกลียดสิ้นดี มันก็ได้แต่ร้องไห้เสียใจ
“เจ้าเจี๊ยก เป็นอะไรไปเหรอ” ลิงผู้เฒ่าหลังโก่งถาม
“ขาผมพิการเสียแล้ว คนอื่นจะต้องหัวเราะเยาะผมแน่ๆเลยครับ”
“จะเป็นอย่างงั้นได้ยังไง ดูสิ ตอนนี้เพื่อนๆ ดูแลเอาใจใส่เจ้าดีกว่าเดิมเสียอีก”
คิดถึงเมื่อก่อนที่เคยหัวเราะเยาะปมด้อยของคนอื่น เจ้าเจี๊ยกยิ่งรู้สึกเสียใจและละอายใจมากๆ
猴山上有一只小猴，他机灵活泼，可大家都不喜欢他，因为他最爱取笑别人。
一天，小猴正在荡秋千，瞎了一只眼的猴子走过来，想和他一块儿玩。小猴大声嚷道：”走开，走开，我才不跟你玩呢！”
他把秋千荡得更高了。一边荡，一边编起歌儿唱：
“独眼龙，打灯笼。
只见西来不见东。”
独眼猴被气跑了。”嘻嘻，”小猴得意地笑了。
这时，一只跛脚的猴子正朝这边走来。小猴唱道：
“跛杆，跛脚杆，
一脚长来一脚短。”
跛脚猴瞪了他一眼，气得转身就走，”咯咯，”小猴笑得上气不接下气。
小猴在秋千上荡呀，荡呀，眨巴着眼睛，东瞧西看。咦，一只驼了背的老猴子，正坐在树上给他的孩子抓痒，小猴子又唱开了：
“驼背驼，像骆驼，
背上背着一大坨。”
驼背老猴睬都不睬他，只是转过身来，用背朝着他，”哈哈，”小猴笑得更开心了。
扑咚！乐得手舞足蹈的小猴从秋千上摔下来了。”哎哟，哎哟——”小猴痛得在地上直打滚。
听到小猴的哭喊声，驼背老猴跑来了，独眼猴和跛脚猴也跑来了。他们扶起小猴一看：腿摔断了。驼背老猴忙给他接骨，跛脚猴给他上夹板，独眼猴给他扎绷带。
过了些日子，小猴能下地走路了，他万万没想到，自己也成了一只跛脚，多难看呀！他伤心地哭起来。
“小猴，你怎么啦？”驼背老猴问道。
“我的腿残废了，别人会笑我的。”
“怎么会呢？现在大伙儿不是比以前更爱护你了吗？”
想到以前常取笑别人生理上的缺陷，小猴的心里又悔又愧……
ผู้เขียน Yi Ming(ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง)
แปลและเรียบเรียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เมชฌ สอดส่องกฤษ